مؤدی به صدق بودن

مناقشه درون گرایی و برون گرایی در عمل معرفت شناسی معاصر را به بن بست کشانده است. به همین دلیل، کوشش هایی برای جمع آن دو به قصد خروج از بن بست ایجادشده صورت گرفته است. دو مورد از این کوشش ها بسیار مهم است: یکی کوششی است که ویلیام آلستون از طریق جمع میان مؤلفه مبنا و مؤلفه مؤدی به صدق بودن انجام داده و دیگری کوششی است که در قالب معرفت شناسی فضیلت از سوی دو معرفت شناس مشهور، یعنی ارنست سوزا و لیندا زاگزبسکی صورت پذیرفته است. البته آلستون در اواخر عمر ایده ای انقلابی مطرح کرد که مطابق آن همه معیارهای معرفتی، اعم از درون گرایانه و برون گرایانه، در بستر و متن خاصی کاربرد و مناسبت دارد. بررسی این کوشش ها نشان می دهد می توان به گشایشی در این بن بست امیدوار بود. اهمیت این کوشش ها در این است که بینش عمیق تری را نسبت به مقوله معرفت از خود نشان می دهند، چون بخشی از معرفت را برساخته ذهن و بخشی دیگر را محصول مطابقت ذهن با عالم واقع می دانند.