اندیشه سیاسی در ایران باستان

«خرد» را می توان مهم ترین مفهوم مطرح شده در شاهنامه فردوسی دانست. این مفهوم هنگامی که در عرصه اداره کشور و اعمال حکمرانان قرار می گیرد رنگ و بوی سیاسی می یابد و می توان از آن به عنوان «خرد سیاسی» تعبیر کرد. لازمه پرداختن به خرد سیاسی و جوانب و کارکردهای آن آگاهی از مبانی و ساختارهای آن است. این مبانی قابل استخراج از متون کهن ایران باستان که شاهنامه فردوسی تا حد زیادی متاثر از آنها می باشد، عبارت است از : 1- زمان، 2- فضا مکان، 3- آفرینش، 4- بخت، 5- خیر و شر. مفاهیم یاد شده کلیت تفکر و اندیشه فردوسی و از جمله مهمترین آنها؛ خرد در مفهوم کلی و چند بعدی و سیال آن و خرد سیاسی را به معنای منش و شیوه اداره کشور شامل می شود.

هویّت سیاسی یکی از مهم ترین مسائل مهم در پدیده «دولت ملّت سازی» است. از آنجا که شاهنامه فردوسی در میان متون کهن ما، نقشی اساسی در شکل گیری هویّت ایرانی دارد؛ بنابراین نوع نگاه و تأثیر آن در بُعد سیاسی هویّت، اهمیّت ویژه ای می یابد. نویسنده مقاله با توجّه به این موضوع، تلاش کرده است، به جستجوی مؤلّفه ها و عناصر تشکیل و تحکیم هویّت سیاسی و اجتماعی ایران بپردازد. در پاسخ به پرسش مذکور، فرضیّه مقاله طرح و در ضمن آن عناصری چون «دولت»، «طبقات اجتماعی»، «شکل گیری مرزهای سیاسی» و «سازوکارهای زندگی اجتماعی» به عنوان مهم ترین شاخص های تشکیل و تحکیم هویّت سیاسی ایران معرّفی شده و در بخش های مختلف مقاله مورد بررسی قرار گرفته اند. نویسنده در پایان به این نتیجه رسیده است که فردوسی آگاهانه و در ضمن اسطوره پردازی خود در بخش اساطیری شاهنامه ، هر آنچه را که برای شکل گیری هویّت سیاسی اجتماعی یک «ملّت» لازم بوده، بنیان نهاده است.