طرحوارههای ناسازگار اولیه

هدف پژوهش تعیین طرحواره های ناسازگار اولیه و جامعه ستیزی در زنان بیخانمان وابسته به مواد بود. روش: روش پژوهش از نوع همبستگی و جامعه آماری حدود 800 زن بیخانمان وابسته به مواد در مکانهای مختلف شهر تهران بود. از میان این مکانها مرکز گذری خانه خورشید و خوابگاه زنان تولد دوباره و تمام پارکهای جنوب شهر تهران انتخاب شدند و به روش دردسترس 60 نفر به خرده- مقیاس جامعه ستیزی نسخه دوم تجدیدنظر شده پرسشنامه چندوجهی مینه سوتای جیمز بوچر 1989و نسخه کوتاه پرسشنامه طرحواره های ناسازگار اولیه یانگ 1998 پاسخ دادند. یافته ها: یافته ها نشان داد جامعه ستیزی 73 % از زنان بیخانمان وابسته به مواد بالا است و در طرحواره های ناسازگار اولیه در زیرمقیاسهای ایثار بالاترین و در وابستگی/ بیکفایتی پایین ترین نمره را دارند. به علاوه طرحواره های انزوای اجتماعی/ بیگانگی با بیشترین و وابستگی/ بیکفایتی با کمترین مقدار میتواند 35 % از واریانس جامعه ستیزی را پیش بینی کند. نتیجه گیری: با توجه به اهمیت طرحواره های ناسازگار اولیه در بروز اختلالهای شخصیت و آسیبهای روانی- اجتماعی این زنان، تمرکز بر این طرحواره ها در برنامه های درمانی به منظور ارتقاء سازگاری فردی، روانی، اجتماعی و رفع مشکلهای ترک مواد میتواند بسیار مفید و کمک دهنده باشد.

پژوهش حاضر به منظور تعیین ویژگی های شخصیتی در رابطه با اهمال کاری و طرحوارههای ناسازگار اولیه در بین پرستاران بیمارستان کادر بیمارستان های خصوصی انجام شد. این پژوهش کاربردی و از نوع مطالعات توصیفی- همبستگی بود. جامعه آماری عبارت بود از پرستاران بیمارستان فارابی اصفهان در پاییز سال 1400. منطبق بر جدول کرجسی و مورگان (1970) تعداد 310 نفر انتخاب شدند که پرسشنامه 288 نفر قابل تجزیه و تحلیل بود. ابزارهای پژوهش عبارت بودند از: فرم کوتاه پرسش نامه طرحواره یانگ (SF – YSQ)، سنجش اهمال کاری تاکمن و پنج عاملی شخصیت (NEO-FFI). به منظور تجزیه و تحلیل داده های به دست آمده، برای به دست آوردن آمار توصیفی از نرم افزار SPSS 24 استفاده شد و همچنین در تحلیل استنباطی داده ها از روش های آماری معادلات ساختاری از نرم افزار (Smart PLS 3) استفاده شد و ویژگی شخصیتی مسئولیت پذیری می تواند رابط بین اهمال کاری و حوزه انفصال در طرحوارههای ناسازگار اولیه را تعدیل کند (05/0<P). نتیجهگیری: با توجه به حساسیت وظایف کادر درمان در بیمارستانها، شناسایی، آموزش و مدیریت موثر کارکنان دارای اهمالکاری متوسط تا شدید پیشنهاد میگردد.