مشاوره تحصیلی

مقدمه: مشاوره و راهنمایی دانشجویان یکی از مهم ترین راهبردهای پیشگیری در دانشگاه به حساب می آید. استاد مشاور، عضوی از هیات علمی دانشگاه بوده که دانشجو را در مطابقت دادن علایق و توانایی هایش با برنامه آموزشی و ارزیابی متناوب ازپیشرفتش در دانشگاه کمک می کند. هدف: هدف مطالعه حاضر تعیین میزان نگرش وآگاهی اساتید مشاور نسبت به مشاوره تحصیلی وعوامل مربوط آن دردانشگاه علوم پزشکی کردستان بوده است. روش: در این پژوهش توصیفی تحلیلی ۱۱۰ نفراز اساتید مشاوردانشگاه علوم پزشکی کردستان در تمام رشته ها و دانشکده ه با روش نمونه گیری سرشماری بررسی شدند. ابزار گردآوری اطلاعات پرسشنامه نگرش سنج ۱۸ سؤالی و پرسشنامه آگاهی از وظایف استاد مشاور ۲۰ سوالی بود ، داده ها با استفاده از نرم افزار آماری ۲۲ SPSS و آزمون های آماری همبستگی پیرسون، تی تست وآنوا تجزیه و تحلیل شد. یافته ها: بیشترین فراوانی میزان نگرش مثبت نسبت به مشاوره تحصیلی در افراد مورد مطالعه در حد متوسط با فراوانی نسبی ۷۴/۵% و بیشترین فراوانی میزان آگاهی از وظایف استاد مشاور ۶۴/۵۲ درصددر حد متوسط بودند. بین میزان آگاهی نسبت به وظایف استاد مشاور بامیزان نگرش نسبت به مشاوره تحصیلی در افراد مورد مطالعه رابطه معناداری وجود داشت. (۰/۰۰۱ P< ) نتیجه گیری: وجود نگرش بالا نسبت به مشاوره تحصیلی و آگاهی از وظایف استاد مشاور در حد متوسط در افراد مورد مطالعه، می تواند زمینه مناسب و خوبی برای بالا بردن آگاهی و مشارکت آنان در ارایه خدمات به دانشجویان باشد.

این پژوهش با هدف بررسی تأثیر آموزش مشاوره تحصیلی گروهی بر بهبود احساس تعلق به مدرسه و اشتیاق تحصیلی دانش آموزان انجام شد. روش پژوهش نیمه آزمایشی با طرح پیش آزمون- پس آزمون و گروه کنترل بود. جامعه آماری پژوهش را همه دانش آموزان پسر پایه اول دوره متوسطه دوم شهر مشهد در نیم سال تحصیلی دوم 98-1397 تشکیل دادند. از بین آنها 30 نفر به روش نمونه خوشه ای چندمرحله ای انتخاب و به صورت تصادفی در دو گروه آزمایش و کنترل به نسبت یکسان گمارده شدند. برنامه آموزشی مشاوره تحصیلی در طی 8جلسه، 60 دقیقه ای (هر هفته 1جلسه) به صورت گروهی، بر روی گروه آزمایش اجرا شد؛ درحالی که گروه کنترل در لیست انتظار قرار گرفت. به منظور جمع آوری اطلاعات از پرسشنامه های احساس تعلق به مدرسه بری و همکاران (2004) و اشتیاق تحصیلی پینتریچ و همکاران (1991)، استفاده شد. داده ها با استفاده از روش تحلیل کوواریانس چندمتغیره مورد تحلیل قرار گرفت. یافته های حاصل از تحلیل داده های پژوهش نشان داد که با کنترل اثر پیش آزمون، بین میانگین نمرات پس آزمون گروه های آزمایش و کنترل در متغیرهای احساس تعلق به مدرسه و اشتیاق تحصیلی، تفاوت معناداری وجود داشت. با توجه به نتایج این پژوهش پیشنهاد می شود تا جهت افزایش احساس تعلق به مدرسه و اشتیاق تحصیلی دانش آموزان، برنامه آموزش مشاوره تحصیلی به عنوان مداخله ای سودمند، مورد توجه مشاوران مدارس قرار گیرد.

زمینه: مطالعات متعددی به بررسی انگیزش تحصیلی و انگیزش پیشرفت تحصیلی دانش آموزان پرداخته اند. اما پژوهشی که به تأثیر الگوی بومی مشاوره تحصیلی مبتنی بر بررسی مفهوم انگیزشی در تجارب زیسته بر انگیزش تحصیلی دانش آموزان پرداخته باشد مغفول مانده است. هدف: هدف پژوهش حاضر بررسی تأثیر الگوی بومی مشاوره تحصیلی مبتنی بر بررسی مفهوم انگیزشی در تجارب زیسته و تأثیر آن بر انگیزش تحصیلی دانش آموزان بود. روش: پژوهش از نوع پیش آزمون – پس آزمون با گروه کنترل بود. جامعه آماری دانش آموزان مقطع متوسطه دوم شهر کرمانشاه در سال تحصیلی 97-98 بود، 60 دانش آموز با روش نمونه گیری خوشه ای به عنوان نمونه انتخاب و به صورت تصادفی در دو گروه آزمایش و کنترل (30 نفر) جایگزین شدند. ابزار پژوهش عبارت بودند از: پرسشنامه انگیزه تحصیلی والرند و همکاران (1985) و پروتکل آموزشی الگوی بومی مشاوره تحصیلی مبتنی بر بررسی مفهوم انگیزشی در تجارب زیسته دانش آموزان محقق ساخته (1397). تحلیل داده ها با استفاده از تحلیل کواریانس انجام شد. یافته ها: الگوی بومی مشاوره تحصیلی مبتنی بر بررسی مفهوم انگیزشی در تجارب زیسته بر انگیزش تحصیلی دانش آموزان در سطح (0/01 > p ) مؤثر بود. نتیجه گیری: دانش آموزانی که در جلسات آموزشی الگوی بومی مشاوره تحصیلی مبتنی بر بررسی مفهوم انگیزشی شرکت کردند انگیزش تحصیلی بیشتری را به دست آوردند