بازخورد عمومی و غیرعمومی

هدف پژوهش حاضر، تعیین اثر محتوای بازخورد افزوده بر اکتساب، یادداری، انتقال مهارت حرکتی و انگیزش درونی و رابطه ادراک- عمل با سطح عملکرد در کودکان و نوجوانان بود. تعداد 50 کودک (میانگین سنی 5/1 ± 23/10 سال) و 50 نوجوان (میانگین سنی 15/1 ± 36/۱۵ سال) به صورت نمونه گیری دردسترس و هدفمند از مدارس پسرانه ناحیه دو مشهد انتخاب شدند و به تفکیک عامل سنی، به صورت تصادفی طبقه ای (ماهر و مبتدی) در گروه بازخورد عمومی یا غیرعمومی جای گرفتند. تکلیف شامل مهارت ضربه فوتبال به اهداف ازپیش تعیین شده بود. دقت اجرا در آزمون های اکتساب (مرحله های یک و دو)، یادداری فوری، یادداری تأخیری و انتقال اندازه گیری شد. از پرسش نامه انگیزش درونی رایانبرای سنجش انگیزش درونی شرکت کننده ها بعد از مراحل اول و دوم اکتساب استفاده شد. ادراک- عمل افراد مبتدی و ماهر نیز بعد از مرحله اول اکتساب سنجیده شد. یافته ها نشان داد که تفاوت بین گروه های بازخورد در مرحله اول اکتساب معنادار نیست؛ اما در آزمون های مرحله دوم اکتساب، یادداری فوری، تأخیری و انتقال معنادار است. نتایج سنجش انگیزش درونی نشان داد که تفاوت بین گروه های بازخورد معنادار است. برای سنجش ادراک- عمل از همبستگی بین امتیازات و تخمین اندازه ادراک شده هدف استفاده شد که نتایج نشان داد که رابطه بین ادراک و عمل افراد مبتدی و ماهر معنادار است. نتیجه گیری پژوهش حاضر این است که استفاده از محتوای بازخورد غیرعمومی نسبت به بازخورد عمومی باعث یادگیری حرکتی و انگیزش درونی بیشتر در کودکان و نوجوانان می شود.