روابط مثبت و اثربخش

هدف پژوهش بررسی شایستگی های ارتباطی درون فردی تشویق کننده روابط سازمانی مثبت و اثربخش و نیز شناسایی ابعاد آن و تعیین نحوه تعامل بین آنها با استفاده از دیدگاه خبرگان دانشگاهی و از طریق مدل سازی ساختاری تفسیری بود. نمونه آماری پژوهش 17 نفر از خبرگان دانشگاهی بودند که با روش نمونه گیری گلوله برفی انتخاب شده بودند. ابزار گردآوری داده ها یک جدول ماتریسی محقق ساخته بود. نتایج پژوهش نشان داد 9 بعد از ابعاد مهم شایستگی ارتباطی درون فردی عبارت بودند از خودآگاهی، خودپنداره مثبت، خودصحبتی مثبت، عزت نفس، اعتماد به نفس، خوش بینی، تصور تعاملات، خودمدیریتی، و داشتن چارچوب مرجع؛ که با استفاده از روش مدل سازی ساختاری تفسیری در چهار سطح تعاملی مختلف قرار گرفتند. همچنین نتایج نشان داد بر اساس تجزیه و تحلیل نمودار قدرت نفوذ و میزان وابستگی، داشتن چارچوب مرجع، خودپنداره مثبت، و عزت نفس که در ناحیه نفوذ قرار گرفته بودند، نسبت به سایر ابعاد قدرت تأثیرگذاری بیشتری بر شایستگی ارتباطی درون فردی داشتند. پس از آنها خودآگاهی، اعتماد به نفس، خوش بینی، خودصحبتی مثبت، و تصور تعاملات که در ناحیه پیوندی قرار گرفته بودند از ابعاد مهم شایستگی ارتباطی درون فردی بودند. خودمدیریتی نیز در ناحیه وابسته قرار گرفت؛ و هیچ یک از ابعاد در ناحیه خودمختار قرار نگرفتند. به طور کلی، نتایج نشان داد ابعاد شایستگی ارتباطی درون فردی در سطوح مختلف بر یکدیگر مؤثرند و تغییر در کیفیت هر بعد موجب تغییر در کیفیت ابعاد همان سطح و سطوح بعدی و به نوبه خود موجب تغییر در کیفیت روابط سازمانی مثبت و اثربخش می شود.