مدرس زبان متخصص

دانشجویان خلبانی و مهندسی نگهداری و تعمیر ملزم به طی دوره زبان تخصصی هوانوردان هستند. این دوره ها در مرکز آموزش هوانیروز ارتش جمهوری اسلامی ایران، توسط مدرسان زبان انگلیسی و معلمان زبان انگلیسی که متخصص هوانوردی نیستند، تدریس می شود. مطالعه حاضر به مقایسه دیدگاه ها و عملکردهای این دو گروه مدرسان در خصوص تدریس زبان هوانوردی برای اولین بار در ایران می پردازد. دیدگاه ها و عملکرد هشت مدرس این دوره ها (دو خلبان، دو مهندس نگهداری و تعمیر و چهار مدرس زبان انگلیسی) با بهره گیری از مصاحبه و مشاهده کلاسی مورد مطالعه قرار گرفت. نتایج نشانگر عدم یکنواختی در تدریس زبان انگلیسی در بین دو گروه مدرسان این دوره ها بود. همچنین نتایج آزمون های T مستقل نشان داد که در بین دو گروه مدرس، از نظر طول مدت زمان کار گروهی/زوجی، استفاده از زبان مادری فراگیران و مدت زمان اختصاص داده شده به صحبت مدرس تفاوت معنا داری وجود دارد. برای بررسی انواع سوال مورد استفاده در کلاس زبان هوانوردی، انواع بازخورد های آموزشی و چرخه تدریس مهارت های زبانی، نخست داده های جمع آوری شده از نظر نرمال بودن توزیع توسط آزمون کولموگورو-اسمیرنف بررسی شد. از آنجایی که مشخص شد که توزیع داده ها نرمال نیست، آزمون مان-ویتنی U اجرا گردید و یافته ها نشانگر تفاوت معنادار بین دو گروه مدرس از همه جنبه ها بود. نتایج این تحقیق می تواند در انتخاب مدرسان اصلح با توجه به آخرین دستاوردها در امر آموزش زبان انگلیسی برای اهداف ویژه مفید واقع شود.