هویت رهبری اصیل

پژوهش حاضر باهدف تحلیل شاخصه های هویت رهبری اصیل در راستای بهسازی منابع انسانی با استفاده از رویکرد فرآیند رتبه بندی تفسیری (IRP) انجام پذیرفت. این پژوهش یک تحقیق قیاسی استقرایی است، چراکه در پژوهش حاضر به طور توأمان از دو رویکرد تحقیق کیفی و کمی با توجه به نوع داده ها و شرایط استفاده می شود. جامعه آماری پژوهش 25 نفر از اساتید متخصص در حوزه منابع انسانی دانشکده های مدیریت دانشگاه های دولتی تهران بودند که با استفاده از نمونه گیری هدفمند انتخاب گردیدند. برای تائید روایی پرسشنامه ها از نظرات اساتید و  پایایی پرسشنامه نیز  از ضریب آلفای کرونباخ استفاده شد. نتایج پژوهش منجر به شناسایی شاخصه های هویت رهبری اصیل و بهسازی منابع انسانی و تحلیل تسلط شاخصه های هویت اصیل در بهسازی منابع انسانی شد. شاخص های هویت رهبری اصیل عبارت اند از: خودآگاهی، خودکارآمدی، خود دوستی، خود همبستگی، خودکارآمدی رهبری، شهرت رهبری، الگوسازی رهبری، خود افشایی، خودتعالی و خود فداکاری. به علاوه مؤلفه های بهسازی منابع انسانی، ایجاد آگاهی علمی و ارتقاء دانش کارکنان، شایسته سالاری، وجود مدیریت استعداد در سازمان، توسعه مهارت های انجام کار، ارتقاء قابلیت های کارکنان، به روز کردن اطلاعات کارکنان، مشارکت کارکنان، رشد شخصیت هماهنگ در کارکنان، وجود نظام پاداش مبتنی بر عملکرد، حمایت سازمانی، غنی سازی و توسعه مشاغل و وجود جوسازمانی مناسب هستند. علاوه بر نتایج کلی، با استفاده از روش (IRP) به تحلیل چگونگی اثرگذاری شاخصه های هویت رهبری اصیل بر بهسازی منابع انسانی پرداخته شد. نتایج تحقیق نشان دهنده این بود که خودتعالی رهبری اصیل با کمک به رشد شخصیتی کارکنان، ایجاد نظام مدیریت استعداد، افزایش مهارت های کاری، ارتقا قابلیت های کارکنان و افزایش حمایت سازمانی موجب بهسازی منابع انسانی می شود.