خودپنداره منفی تحصیلی

هدف تحقیق حاضر، تعین رابطه استرس تحصیلی، بی انگیزگی تحصیلی و خودپنداره منفی تحصیلی با احساس بی هویتی اجتماعی مبتنی بر واسطه گری ناامیدی تحصیلی بوده است. روش تحقیق توصیفی از نوع همبستگی بوده است. جامعه آماری این تحقیق شامل کلیه دانش آموزان دوره دوم متوسطه شهر اصفهان در سال تحصیلی 96-95 به تعداد 50707 نفر بوده است. شیوه نمونه گیری خوشه ای چندمرحله ای بوده که براساس فرمول کوکران تعداد 382 نفر برای تحقیق بطور تصادفی انتخاب شدند. ابزار تحقیق شامل پنج پرسشنامه بوده است که عبارتند از: پرسشنامه استرس تحصیلی، پرسشنامه بی انگیزه تحصیلی، پرسشنامه خودپنداره منفی تحصیلی، پرسشنامه بی هویتی اجتماعی و پرسشنامه ناامیدی تحصیلی. برای تجزیه و تحلیل داده ها از آزمون های همبستگی پیرسون، تحلیل رگرسیون چندگانه گام به گام و مدل معادله ساختاری استفاده شده است. بطورکلی نتایج تحقیق نشان داد، بین استرس تحصیلی، بی انگیزگی تحصیلی و خودپنداره منفی تحصیلی با احساس بی هویتی اجتماعی درسطح 05/0>P رابطه معناداری وجود دارد. استرس تحصیلی، بی انگیزگی تحصیلی و خودپنداره منفی تحصیلی با احساس بی هویتی اجتماعی از طریق ناامیدی تحصیلی و غیرمستقیم درسطح 05/0>P رابطه معناداری دارد.