پزشکان هیأت علمی

زمینه و هدف:همدلی در کسب نتیجه درمانی بهتر، رضایت مراجعان، بهبود رابطه پزشک- بیمار، محافظت پزشک از فرسودگی شغلی و شکایت احتمالی بیمار از پزشک نقش بسزایی دارد. هدف از انجام مطالعه حاضر، ارزیابی میزان همدلی اعضای هیأت علمی دانشگاه علوم پزشکی اصفهان در برخورد با بیمار بود. مواد و روش ها:این مطالعه به صورت مقطعی در سال 1392، بر روی جمعیت پزشکان عضو هیأت علمی دانشگاه علوم پزشکی اصفهان در تخصص های مختلف انجام گرفت. نمونه گیری به روش سرشماری بود و پرسش نامه همدلی پزشکان Jefferson (Jefferson Scale of Patient Perceptions of Physician Empathy یا JSPPPE) به صورت حضوری و یا از طریق پست الکترونیک در اختیار 278 پزشک قرار گرفت. 73 پرسش نامه تکمیل و برگشت داده شد. داده های استخراج شده از پرسش نامه ها با استفاده از آزمون های t، ANOVA یک طرفه و Kruskal-Wallis در نرم افزار SPSS مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. 05/0 > P به عنوان سطح معنی داری داده ها در نظر گرفته شد. یافته ها:بالاترین میانگین نمره همدلی در استادان رشته نفرولوژی و کمترین میانگین نمره همدلی در استادان رشته جراحی اعصاب و رادیولوژی مشاهده شد. پس از دسته بندی رشته های مختلف به سه گروه جراحی، غیر جراحی و روان پزشکی، بیشترین میانگین نمره همدلی مربوط به استادان رشته روان پزشکی بود و بعد از آن، رشته های غیر جراحی و جراحی قرار داشتند (045/0 = P). نتیجه گیری:همدلی با بیماران در پزشکان عضو هیأت علمی رشته های مختلف دانشگاه علوم پزشکی اصفهان متفاوت است. این افراد همدلی لازم را با دانشجویان خود در تکمیل پرسش نامه تحقیقاتی ارایه شده نداشتند.