اختلال املانویسی

زمینه و هدف: نارسایی در تمییز ادراک شنیداری یکی از عوامل اختلال املانویسی محسوب می شود. بر طبق فرضیه کیفیت مغزی نورون های آینه ای در انتقال معنای حرکت از سیستم بینایی به شنیداری نقش دارند. این پژوهش با هدف بررسی اثربخشی تحریک بینایی بر ادراک شنیداری و عملکرد املانویسی در دانش آموزان مبتلابه اختلال یادگیری انجام شد.   روش: طرح پژوهش تجربی از نوع پیش آزمون- پس آزمون با گروه کنترل بود. جامعه آماری تمام دانش آموزان دختر و پسر مبتلابه اختلال املانویسی شهرستان تبریز در سال تحصیلی 1394-1395 با دامنه سنی 7 تا 9 سال بود که 30 نفر از این دانش آموزان (14 دختر و 16 پسر) به شکل در دسترس انتخاب و به شکل تصادفی در دو گروه 15 نفرِ (هر گروه 7 دختر و 8 پسر) جایدهی شدند. ابتدا آزمون های تمییز ادراک شنیداری (وپمن، 1958) و پیشرفت مهارت نوشتن (راغب، 1384) بر روی هر دو گروه اجرا شد. سپس گروه آزمایش، تحریک بینایی را در 12 جلسه 30 دقیقه ای و به مدت چهار هفته دریافت کردند. در پایان هر دو گروه مجدداً مورد ارزیابی قرار گرفتند. برای تحلیل داده ها از تحلیل کوواریانس چندمتغیره استفاده شد.   یافته ها: نتایج نشان داد اجرای تحریکات بینایی موجب کاهش خطای تمییز ادراک شنیداری و بهبود عملکرد املانویسی در دانش آموزان با اختلال املانویسی می شود ( 0/0001 > p). نتیجه گیری: بر اساس یافته های پژوهش حاضر، تحریک بینایی با تقویت فرایندهای ذهنی زیربنایی کودک باعث کاهش مشکلات املانویسی دانش آموزان می شود بنابراین می توان از این روش درمانی جدید برای بهبود اختلال املانویسی در دانش آموزان استفاده کرد.

هدف از انجام پژوهش حاضر بررسی تأثیر فناوری و به طور ویژه درس افزار محقق ساخته بر روی اختلال املا دانش آموزان با ضعف حافظه دیداری بود. پژوهش حاضر به روش شبه آزمایشی با طرح گروه آزمایش و گواه انجام شد. جامعه آماری این پژوهش شامل تمامی دانش آموزان پسر شهر مشهد که دارای اختلال املا و ضعف حافظه دیداری در سال تحصیلی ۱۴۰۰-۱۴۰۱ است. نمونه پژوهش شامل ۴۰ نفر از دانش آموزان که با روش نمونه گیری در دسترس انتخاب گردیدند و به طور تصادفی در دو گروه آزمایش و گواه جایگزین شدند. به منظور اجرای پژوهش، گروه آزمایش طی هشت جلسه تحت آموزش با درس افزار آموزشی قرار گرفتند. برای تجزیه وتحلیل داده های به دست آمده از آزمون t استفاده شد. از تجزیه تحلیل نتایج به دست آمده می توان چنین نتیجه گرفت که با اطمینان 95% می توان گفت درس افزارآموزشی بر بهبود اختلال املا دانش آموزان با ضعف حافظه دیداری، تأثیر معناداری دارد. یافته های پژوهش حاضر بیانگر آن بودند که استفاده از درس افزارآموزشی می تواند به عنوان یک روش کارآمد جهت کاهش اختلالات نوشتاری دانش آموزان مورداستفاده قرار گیرد.