شایستگی ارتباطی بین فردی

هدف این پژوهش بررسی شایستگی های ارتباطی بین فردی در سازمان و نیز شناسایی ابعاد و تعیین نحوه تعامل بین آنهاست. پژوهش حاضر از نوع کاربردی و توسعه ای و شامل دو بخش تحلیلی و کمی و استفاده از روش مد ل سازی ساختاری تفسیری است. جامعه آماری آن در بخش تحلیلی جمعی از خبرگان دانشگاهی و در بخش کمی تمام کارکنان دستگاه های اجرایی استان خراسان شمالی می باشند که از طریق نمونه گیری گلوله برفی 17 نفر از جامعه اول و از طریق نمونه گیری تصادفی طبقه ای 373  نفر از جامعه دوم به عنوان نمونه انتخاب شدند. ابزار گردآوری داده ها در بخش تحلیلی جدول ماتریسی محقق ساخته و در بخش کمی پرسش نامه های استاندارد هستند که پس از تعیین روایی و پایایی در بین نمونه آماری توزیع شدند. نتایج پژوهش نشان داد ابعاد مهم شایستگی ارتباطی بین فردی در سازمان عبارت انداز؛ همدلی، دیگر محوری، خودگشودگی، مدیریت تعارض، مدیریت تعاملات، انعطاف پذیری، جرات مندی، راحتی اجتماعی، بیانگری، مستقیم و بی واسطه بودن، حمایت گری، تاثیرگذاری بر دیگران و هدف محوری؛ که در پنج سطح تعاملی مختلف با یکدیگر رابطه مثبت و معنی داری دارند. نتایج این پژوهش می تواند مدیران و کارکنان را در شناسایی و تقویت شایستگی های ارتباطی بین فردی و دستیابی به ارتباطات سازمانی اثربخش یاری دهد.