پلیس محله محور

مشارکت شهروندان در تامین امنیت محله ها و پیشگیری از جرم علاوه بر کاهش هزینه های دولت، سبب تعامل بیشترش شهروندان با پلیس محله محور خواهد بود. موضوعات حیاتی پیش روی پلیس همراه با ضرورت تحول در اصول کلی و شیوه خدمت (پلیس محله محور)، تحول در ابزار و وسائل انجام وظیفه (فناوری) و تغییر در انتظارات جامعه از عملکرد پلیس(ضرورت حرفه ای شدن و پاسخگو بودن)، معیارهای جدیدی را برای تحلیل، برنامه ریزی و تصمیم سازی پلیس دیکته می کند. همراه با تغییرات جوامع، سازمان های متولی نظم و امنیت نیز در طی قرون و از زمان تکوین اولیه این سازمان ها، در فلسفه، هدف، راهبرد، تاکتیک و ساختار دچار تحول و تغییرات اساسی شده اند. این مسئله در نیروی پلیس به جهت داشتن بیشترین تعامل با مردم و سایر نهادهای اجتماعی از اهمیت بیشتری برخوردار است.. در مقاله حاضر در صدد آن هستیم که با روش توصیفی- تحلیلی به بررسی نقش پلیس محله محور در پیشگیری از جرم بپردازیم.

زمینه و هدف: پلیس جامعه محور نوعی الگوی پلیسی است که به دنبال ارتقای روابط بین پلیس و محله در ریشه کنی جرم و ناامنی و ازطریق انجام طرح های انتظامی محله ای است. منطقه شهر ری با داشتن چندین امامزاده به ویژه وجود حرم مطهر حضرت عبدالعظیم حسنی (س)، وجود شخصیت های مذهبی، سیاسی، اماکن تاریخی و دارابودن فعالیت های بزرگ صنعتی، کشاورزی، دامپروری و توریستی، از نظر امنیتی انتظامی، حساسیت خاصی دارد با توجه به اجرایی شدن طرح انتظامی امنیت محله محور در تهران بزرگ، این پژوهش، با هدف شناسایی فرایندهای مدیریتی اجرای این طرح در شهر ری انجام شد. روش: این پژوهش از نظر نوع کاربردی و از نظر ماهیت توصیفی- تحلیلی است که به روش پیمایشی انجام شد. جامعه آماری شامل مدیران فرماندهی انتظامی تهران بزرگ، فرماندهان ناحیه بسیج، شهرداری و رؤسای شورایاری های محلات شهرری هستند که تعدادشان برابر 78 نفر بوده و با استفاده از جدول مورگان حجم 65 نفر برآورد شد و به صورت تصادفی طبقه ای نمونه گیری انجام شد. داده ها توسط آزمون تی تک نمونه ای و آزمون های معادلات ساختاری تحلیل شدند. یافته ها: آزمون معادلات ساختاری نشان داد مؤلفه های برنامه ریزی، سازماندهی، تأمین منابع و امکانات، هماهنگی، نظارت و کنترل، فرایندهای مدیریتی اجرای طرح انتظامی امنیت محله محور را تبیین می کنند. نتایج: براساس نتایج پژوهش، فراهم کردن منابع و امکانات، بیش ترین سهم در فرایندهای مدیریتی اجرای طرح انتظامی امنیت محله محور را به خود اختصاص داده اند که با نتایج پژوهش های مشابه همسو است.

زمینه و هدف: تحقق رویکرد محله محور به ویژه در حوزه پیشگیری از جرم نیازمند سبک مدیریت و الزاماتی است که پیاده سازی آن را آسان نماید. پژوهش حاضر با هدف بررسی تأثیر رهبری مشارکت جو بر تحقق رویکرد پیشگیرانه پلیس محله محور با نقش میانجی دانش سازمانی انجام شده است. روش: پژوهش حاضر کاربردی و به روش توصیفی-تحلیلی و از نوع همبستگی است. جامعه آماری پژوهش حاضر را مدیران لایه اول کلانتری های تهران بزرگ به عنوان نمونه آماری به شکل طبقه ای و تصادفی انتخاب شدند. داده ها از طریق پرسش نامه استاندارد رهبری مشارکت جو و پرسش نامه محقق ساخته در حوزه پلیس محله محور و دانش سازمانی در طیف پنج درجه ای لیکرت جمع آوری شد. پایایی پرسش نامه از طریق آزمون آلفای کرونباخ و روایی آن از طریق روایی صوری مورد تأیید قرار گرفت. برای تجزیه و تحلیل داده ها از ضریب همبستگی پیرسون و مدل معادلات ساختاری با کمک نرم افزارهای لیزرل و SPSS21 استفاده شد. یافته ها: یافته های پژوهش نشان می دهد که 78% درصد از تغییرات رویکرد پیشگیرانه پلیس محله محور و 94% از تغییرات دانش سازمانی توسط رهبری مشارکت جو پیش بینی می شود. تأثیر دانش سازمانی بر اجرای رویکرد پیشگیرانه پلیس محله محور معادل  88% مثبت و معنی دار است. از طرفی تأثیر غیرمستقیم رهبری مشارکت جو بر پیاده سازی رویکرد پیشگیرانه پلیس محله محور به میزان 73% درصد تعیین شد. نتیجه گیری: برای پیاده سازی رویکرد پیشگیرانه پلیس محله محور باید نسبت به تقویت شاخص های سبک مدیریت مشارکت جو که به طور مستقیم بر تحقق پلیس محله محور و از طریق دانش سازمانی نیز اجرای آن را تسهیل می کند، اقدام نمود. از طرفی تقویت شاخص های دانش سازمانی در سازمان نیز به پیاده سازی رویکرد پلیس محله محور کمک می کند.