پژوهش و پیشرفت

موضوع اصلی این نوشتار ارزیابی ظرفیت دولت ایران در زمینه استراتژی منطقه گرایی است . نویسنده این ایده را از چشم اندازهای زیر پیگیری می کند : ظرفیت سازی در وجوه گوناگونی که این به نوبه خود نیازمند پیش شرطهای فرهنگی و ساختاری است . ضعف مدیریت سیاسی ایران در باره منطقه گرایی ناظر به سه نکته مهم است : نبود آگاهی از اهمیت منطقه گرایی و نتایج مثبت آن ، ضعف ساختاری و نبود رویکرد مثبت به منطقه گرایی ، برای توضیح و تبیین این نبود ظرفیتها به مصادقی چند اشاره شده است ...