شکیبایی

زمینه: ساخت ابزاری پایا و روا در زمینة سنجش صبر ضروری است. هدف: هدف از پژوهش حاضر ساخت مقیاس صبر و بررسی ویژگی های روانسنجی آن در دانشجویان بود. روش: مقیاس صبر دارای 25 گویه است که این گویه ها با استناد به مولفه های قرآنی صبر طراحی شده اند. به منظور بررسی خصوصیات روانسنجی این مقیاس، تعداد 516 نفر از دانشجویان دانشگاه شیراز به وسیلة نمونه گیری تصادفی خوشه ای به روش تناسب احتمالی با اندازه، انتخاب و با تکمیل مقیاس صبر در این پژوهش شرکت کردند. یافته ها: نتایج تحلیل عاملی به روش مولفه های اصلی همراه با چرخش واریماکس نشان دهندة وجود 5 مولفة صبر بود که به ترتیب متعالی شدن، شکیبایی، رضایت، استقامت و درنگ نامگذاری شدند. این 5 مولفه 52 درصد از واریانس کل نمونه را توضیح دادند. به منظور سنجش پایایی مقیاس صبر از روش محاسبة ضرایب آلفای کرونباخ و همسانی درونی استفاده شد. ضرایب آلفای کرونباخ برای خرده مقیاس ها از 60/. تا 84/. محاسبه شد و ضریب آلفای کرونباخ کل مقیاس نیز 86/. محاسبه شد. بحث و نتیجه گیری: به طور کلی، یافته های پژوهش حاضر نشان داد که مقیاس صبر از روایی و پایایی مناسبی برخوردار می باشد.

هدف:هدف پژوهش حاضر، بررسی نقش مؤلفه های صبر(متعالی شدن، شکیبایی، استقامت، رضایت و درنگ) به عنوان سازه ای دینی- اخلاقی در پیش بینی اهمال کاری تحصیلی در میان دانشجویان بود. روش:روش این پژوهش، توصیفی از نوع همبستگی بود. مشارکت کنندگان پژوهش، 250 دانشجوی مقطع کارشناسی دانشگاه شیراز (140 پسر و110 دختر) بودند که با روش نمونه گیری خوشه ای تصادفی انتخاب شدند و به مقیاسهای اهمال کاری تحصیلی و صبر پاسخ دادند. پایایی این ابزارها به وسیله ضریب آلفای کرونباخ و روایی آنها به وسیله همبستگی درونی تعیین شد. نتایج حاکی از روایی و پایایی قابل قبول ابزارها بود. یافته ها:نتایج تحلیل مسیر با استفاده از مدل معادلات ساختاری در نرم افزار AMOS نشان داد که مؤلفه صبر پیش بینی کننده معنادار و منفی اهمال کاری تحصیلی بود. نتیجه گیری:در مجموع، نتایج حاکی از تأثیر سازه دینی- اخلاقی صبر بر اهمال کاری دانشجویان است. بنابر این، با برنامه های آموزش صبر به دانشجویان می توان اهمال کاری آنان را کاهش داد

هدف این پژوهش ارائه ی مدلی در مورد نقش مؤلفه های صبر در پیش بینی راهبردهای یادگیری با واسطه گری انعطاف پذیری شناختی بود. جامعه آماری پژوهش شامل کلیه دانشجویان مقطع کارشناسی دانشگاه پیام نور خرامه بود که در نیمسال تحصیلی 94- 93 مشغول تحصیل بودند. از میان این افراد، تعداد 270 دانشجو به روش نمونه گیری خوشه ای به عنوان گروه نمونه انتخاب شدند. افراد گروه نمونه با تکمیل مقیاس صبر (خرمائی، فرمانی و سلطانی، 1393 ج)، پرسشنامه انعطاف پذیری شناختی (دنیس و وند روال، 2010) و مقیاس رویکردهای یادگیری شناختی/ فراشناختی (الیوت و همکاران، 1999) در این پژوهش شرکت کردند. نتایج نشان داد مدل مطرح شده از برازش خوبی برخوردار است. همچنین نتایج نشان دهنده اثر مستقیم و غیرمستقیم مؤلفه های صبر بر راهبردهای یادگیری بود. مؤلفه های شکیبایی و استقامت با واسطه گری ادراک کنترل پذیری خرده مقیاس ناسازمانی در مطالعه را به صورت منفی و معنادار پیش بینی کردند. همچنین مؤلفه های متعالی شدن و رضایت از طریق نقش واسطه ای ادراک گزینه های مختلف ناسازمانی در مطالعه را به صورت منفی و معنادار و رویکرد پافشاری را به صورت مثبت و معنادار پیش بینی کردند. بر طبق این نتایج به متخصصان حوزه یادگیری و روانشناسان پیشنهاد می شود که به منظور کمک به دانشجویان در استفاده از رویکردهای مناسب یادگیری از راهبردهای آموزشی صبر استفاده کنند.

پایداری و شکیبایی در مقابل سختی ها را «صبر» گویند و اگر برای رضای خداوند متعال و تسلیم امر او باشد، درجهت پیشبرد تقوای الهی موثر بوده و فضیلت محسوب می شود. حضرت امیرالمومنین علی بن ابی طالبدر نهج البلاغه از «فضیلت صبر» به عنوان مدیر، رئیس و مرکز کنترل ایمان نام می برند: «فَإِنَّ الصَّبْرَ مِنَ الْإِیمَانِ کَالرَّأْسِ مِنَ الْجَسَد»؛ صبر برای ایمان مانند سر است برای بدن. (سیدرضی، 1379: حکمت82 ،640) علمای علم اخلاق «صبر» را سکان و هدایتگر همه فضائل اخلاقی دانسته اند؛ ولی ظهور و پهنای معنایی این واژه در عرف، محدود به «تحمّل سختی ها و قانع شدن در برابر وضع موجود» شده است. این مقاله به لحاظ معنای وضعی، مفهوم اخلاقی و معنای عرفی متداول از زمان امیرالمومنینتا عصر حاضر، با نگرشی فراگیر و با دو دامنه روایی و کتاب شناسی به بررسی و تحلیل فضیلت صبر در چهار شرح نهج البلاغه پرداخته است. واژه «صبر» در نهج البلاغه با حفظ معنای لغوی و اصطلاحی، با بسیاری از مفاهیم اخلاقی و دینی ارتباط معنوی دارد. براین اساس در این تحقیق به تبیین و تحلیل روایی و ارتباط آن با مفاهیم دیگر نظیر ایمان، تقوا، یقین و ... با توجه به آرای شارحان، توجه شده است.