مدیریت تغییر سازمانی

این تحقیق به دنبال شناسایی عامل های اصلی درون سازمانی مرتبط با تغییر سازمانی در دانشگاه های جامع دولتی، از طریق تحلیل عامل ها و طراحی یک مدل مناسب مدیریت تغییر سازمانی است. برای انجام این تحقیق پیشینهی تحقیق در سازمان های آموزشی و غیر آموزشی مورد مطالعه قرار گرفت؛ تعداد 21 عامل شناسایی شد. سپس از سوی محقق این عامل ها در سه دستهی، عامل های مدیریتی، سازمانی و فردی دسته بندی شدند. پس از آن برای هر دسته از عامل ها، پرسشنامه هایی طراحی گردید؛ و به کمک آن میزان وجود این عامل ها در ارتباط با اجرای برنامهی پژوهانه در دانشگاه های جامع مورد بررسی قرار گرفت. برای تلخیص عامل ها و شناسایی عامل های اصلی در این تحقیق از روش تحلیل عامل های اکتشافی استفاده شده است. جامعهی آماری این تحقیق 10 دانشگاه جامع کشور میباشد، که به نسبت تعداد اعضای هیات علمی آنها، تعداد 300 نفر به طور تصادفی نمونه گیری شده است. یافتهی تحقیق نشان میدهد که عامل های مدیریتی به شش عامل (به نام های: استراتژی نیروی انسانی، استراتژی تسهیل ساز، نظارت و پیگیری، استراتژی تثبیت سازی، رهبری تحولی، و سیاست گذاری) کاهش یافت. در دستهی عامل های سازمانی، شش عامل (به نام های: پیام برنامه تغییر، ساختار سازمانی، منابع، فرهنگ سازمانی، جو سازمانی و عدالت سازمانی) خلاصه شد. عامل های فردی از شش عامل به پنج عامل (به ترتیب: احساس خودکفایتی، نگرش به برنامهی تغییر، تعهد سازمانی، احساس مالکیت، و اعتماد به مدیران تغییر) منحصر شد. سپس با توجه به عامل های استخراج شده، الگوی مناسب مدیریت تغییر سازمانی برای دانشگاه های جامع دولتی ارایه شده است.

مدل بلوغ بازاریابی صنعتی نقشه راه ی است که با هدف شناسایی نقاط قوت و قابل بهبودِ وارتقاء از «سطح اولیه» به «سطح بهینه» طراحی شده است، بنابراین دغدغه اصلی برای رفتن به سطح بالاتر از بین بردن شکاف های بین این دو سطح، خواهد بود. هدف تحقیق استفاده از ابزار مدیریت تغییر سازمانی برای ارتقاء از یک سطح بلوغ به سطح دیگر و در چارچوب متدولوژی تغییر پروسی سال 2022، است. پژوهش حاضر از نظر هدف کاربردی و از نوع تحقیقات کمی بوده و مبتنی بر روش میدانی است بدین منظور در جمع آوری داده ها از پرسشنامه برای دریافت نظر تمام کارکنان حوزه بازاریابی صنعتی هلدینگ ایران خودرو در سالهای 1399-1400 استفاده گردید. یافته ها نشان می دهد، در مجموع از 22 شرکت زنجیره ارزش، سه شرکت در سطح یک، نُه شرکت در سطح دو، شش شرکت در سطح سه، و چهار شرکت در سطح چهار هستند همچنین هیچ شرکتی در سطح پنج نبوده و با سطح ایده ال فاصله دارند. پس از تعیین سطح بلوغ، راهکارهای دستیابی به وضعیت مطلوب، مانند «ارتباطات»، «آموزش»، «مدیریت مقاومت»، «حامی گری» و «مربیگری/منتورینگ» ارائه گردیدند. تاکید مدل های بلوغ بر ارتقاء جنبه های فنی تغییر برای رسیدن به بالاترین سطح است، لیکن آنچه از نظرها پنهان می ماند، مدیریت جنبه های انسانی است.