اختلالات برون سازی شده

پژوهش حاضر جهت بررسی تاثیر آموزش مدیریت والدین براساس برنامه ی فرزندپروری مثبت (3P) بر کاهش اختلالات برونی سازی شده ی دانش آموزان پسر 7 تا 10 ساله ی شهرستان نهاوند، انجام شده است. این مطالعه از نوع شبه آزمایشی با طرح پیش آزمون و پس آزمون با گروه کنترل است و جامعه ی مورد مطالعه ی آن دانش آموزان پسر 7 تا 10 ساله ی دبستان های پسرانه ی شهرستان نهاوند می باشند. نمونه گیری به روش خوشه ای انجام شد و مادران 28 نفر از کودکانی که نمره ی مشکلات برونی سازی شده ی آنها در فهرست رفتاری کودک (CBCL) بالاتر از نقطه ی برش (64=T) بود، انتخاب شده و به دو گروه آزمایش (14n=) و کنترل (14n=) تقسیم شدند. سپس برنامه ی فرزندپروری مثبت به مدت 2 ماه در 8 جلسه ی آموزشی120 دقیقه ای برای آزمودنی های گروه آزمایش اجرا شد. سپس مجدداً فهرست رفتاری کودک توسط مادران هر دو گروه تکمیل شد. در نهایت داده های به دست آمده با استفاده از روش U من ویتنی مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند. تحلیل داده ها نشان داد که گروه آزمایشی در مقایسه با گروه کنترل، پس از پایان جلسات آموزش برنامه ی فرزندپروری مثبت، کاهش معناداری در نمرات زیر مقیاس های رفتار پرخاشگرانه (05/0P<)، رفتارهای قانون شکنانه (01/0P<) و نیز نمره ی کلی مشکلات برونی سازی شده (01/0P<) پیدا کرده است. بنابراین می توان نتیجه گرفت که آموزش برنامه ی فرزندپروری مثبت سبب کاهش اختلالات برونی سازی شده در کودکان مبتلا می شود.

پژوهش حاضر با هدف بررسی ویژگی های روانسنجی چک لیست علائم کودکان و نوجوانان (PSC-17-Y) فرم خودگزارشی در بین کودکان و نوجوانان ایرانی انجام شد. روش: روش پژوهش حاضر توصیفی از نوع همبستگی بود. جامعه آماری پژوهش شامل کلیه نوجوانان سنین 11 تا 17 ساله ایران بود که با استفاده از روش نمونه-گیری خوشه ای چند مرحله ای 3305 دانش آموز (1519 پسر و 1786 دختر) انتخاب شدند. پس از ترجمه و اخذ نظرات کارشناسان خبره و آزمودنی ها، روایی صوری مقیاس تأیید شد. برای انجام تحلیل های آماری از نرم-افزار LISREL و SPSS استفاده شد. یافته ها: نتایج تحلیل عاملی تأییدی نشان داد که در نمونه دانش آموزان ایرانی ساختار سه عاملی مقیاس شامل اختلالات برون سازی شده، درون سازی شده و توجه با داده ها برازش مطلوبی داشت. نتایج مربوط به همبستگی بین این زیرمولفه های مقیاس (PSC-17-Y) با زیرمولفه های مقیاس خودگزارشی مشکلات رفتاری نوجوانان(YSR) از روایی ملاکی نسخه خودگزارشی (PSC-17-Y) در بین کودکان و نوجوانان حمایت کرد. پایایی با روش آلفای کرونباخ، میانگین واریانس استخراج و بازآزمایی برای مقیاس کلی و ابعاد آن تأیید گردید. نتیجه گیری: در مجموع، نتایج مطالعه حاضر نشان داد که و نوجوانان (PSC-17-Y) فرم خودگزارشی برای سنجش اختلالات روانی و اجتماعی در دانش آموزان ایرانی ابزاری روا و پایا است. این ابزار می تواند جهت غربالگری برون سازی شده، درون سازی شده و توجه در بخش های درمانی و پژوهشی مورد استفاده قرار گیرد.