اولویت بهبود

این تحقیق به دنبال پاسخ به این سوال است که برای بهبود وضع فعلیِ کیفیت جامع در صنعت در دست مطالعه ، چه بخش یا بخش هایی از آن در اولویت بهبود قرار دارند. برای این منظور، ابتدا مولفه ها و زیرمولفه های موثر بر کیفیت جامع در این صنعت، شناسایی و سپس وضع موجود این عناصر و اهمیت آن ها تعیین شده است. برای تعیین مولفه ها و زیرمولفه ها، از عوامل کلیدی موفقیت در مدیریت کیفیت جامع استفاده شده است. همچنین با استفاده از روش دلفی برای متناسب سازی این عوامل با صنعت در دست مطالعه ، توافق جمعی خبرگان اخذ شد. سپس، با استفاده از AHP گروهی-فازی، وزن مولفه ها و زیرمولفه ها تعیین شد. علاوه بر این، پرسشنامه ارزیابی وضع موجود را تیم جامع تری تکمیل کرد. در این تحقیق، به طور کلی چهار مولفه و شانزده زیرمولفه بررسی شدند. پس از تعیین وزن عناصر از سویی و شکاف آن ها از سوی دیگر، با محاسبه شکاف موزون، اولویت بهبود تعیین شد و زیرمولفه های کار تیمی، مشارکت کارکنان و پاداش در اولویت اول تا سوم قرار گرفتند.

یکی از مسائل اصلی که در حوزه بهبود مدیریت مطرح می شود، مدیریت کیفیت جامع است. در این تحقیق، سعی شده است تا عوامل کلیدی موفقیت در مدیریت کیفیت جامع، در صنعت مورد مطالعه شناسایی و اولویت بندی شوند. در این راستا، عوامل مذکور با استفاده از ادبیات موضوع و نیز نظرات مدیران صنعت شناسایی و پس از جمع بندی شانزده عامل مؤثر بر کیفیت جامع مشخص شدند. سپس وضع موجود این عوامل با استفاده از پرسشنامه ای که در اختیار نمونه 50 نفری از مدیران آگاه در حوزه TQM قرار گرفت، ارزیابی شد. روایی این پرسشنامه که برمبنای ادبیات تحقیق طراحی شده بود، با استفاده از دیدگاه صاحبنظران صنعت و دانشگاه و پایایی آن با آلفای کرونباخ 97.1% تأیید شد. آزمون فریدمن نشان داد که میانگین امتیازهای اختصاص یافته به مؤلفه های مؤثر بر کیفیت جامع یکسان نیست. همچنین آزمون کروسکال-والیس نیز نشان داد که میانگین امتیازات سؤالات متفاوت است. بنابراین پس از محاسبه میانگین امتیازات؛ سه عامل چشم انداز، پاداش و مشارکت کارکنان، کمترین امتیاز را کسب کردند و در واقع در اولویت بهبود، قرار گرفتند.