ادب‍ی‍ات ه‍ن‍د

ساروجینی نایدو شاعر و سیاستمدار هند به سبب مبارزات استقلال طلبانه و اشعار میهنی اش، نقشی موثر در سرنوشت کشور و در کسب حقوق زنان داشت. به پاسداشت فعالیت های او، روز تولدش را در هند روز زن نامگذاری کردند. در این مقاله کوشش بر این است تا ضمن ارزیابی جایگاه و فعالیت های ادبی – سیاسی او، به طور گذرا، ادبیات زنانه ی هند نیز بررسی شود و به پرسش هایی چنین پاسخ داده شود که چرا در هند روز زن، روز تولد یک زنِ شاعرِ مبارز است؟ شرایط اجتماعی چگونه است که او نماد زنی آرمانی می شود؟ چه ضرورتی دست اندرکاران حکومتی را بر آن داشته که زنی هنرمند، روشنفکر، میهن پرست و آزادی خواه را الگوی زنان کشور قرار دهند؟

یکی ازشاهکارهای ادبیّات فارسی هندوستان دردوره جهانگیر- پادشاه مغول- داستان «عصمت نامه» یا «مینا و لورک» اثر عبدالحمید کلانوری است. تبیین چگونگی و تحلیل ساختار عناصر داستانی در این منظومه، از پرسش های محوری پژوهش حاضر است. در این مقاله که با روش توصیفی و تحلیل محتوا به انجام رسید ضمن ارائه تعاریف روشن و جامع از عناصر تشکیل دهنده ساختار داستان چون پیرنگ و اجزای آن، شخصیّت پردازی، درون مایه، زاویه دید، لحن، گفتگو و صحنه پردازی و قواعد حاکم بر ساختار داستانِ عصمت نامه تجزیه و تحلیل گردید. با بررسی شواهد این نتیجه به دست آمد که عناصر داستانی دراین منظومه به خوبی در پیش برد داستان به کار گرفته شده و طرحی مبتنی بر روابط علّی،  این عناصر را از آغاز تا پایان، به هم مرتبط ساخته است. پیرنگ داستان ساده ولی منسجم است و دیدگاه نویسنده در بیان حادثه، برگرفته از حقایق و رسوم بومی است. پایه احساسی طرح داستان، سیر عشق و عاشقی است که یکی از عوامل جذابیّت داستان است. مهم ترین عنصرِ داستانی این اثر شخصیّت است و تأثیر درون مایه داستان بر سایر عناصر آن به خوبی مشهود است.