زنان بسکتبالیست

تحقیق حاضر به بررسی تاثیر مسابقة رسمی بسکتبال و نتیجة حاصل از آن بر پاسخ هورمون های تستوسترون و کورتیزول سرمی و نیز تفاوت احتمالی در مقدار هورمون های بازیکنان اصلی و بازیکنان ذخیره می پردازد. به این منظور دو تیم از مرحلة ضربدری مسابقات دسته یک باشگاه های تهران به صورت هدفمند انتخاب شدند. نمونه گیری خونی از 22 ورزشکار زن (با میانگین سن ۲٠سال ، تستوسترون استراحتی۵٠٧/٠نانوگرم بر میلیلیتر و کورتیزول استراحتی 143 /96 نانوگرم بر میلی لیتر) دو ساعت قبل و 15 دقیقه پس از اتمام مسابقه صورت گرفت. زمان شرکت فعال در مسابقه برای هریک از بازیکنان دو تیم به طور جداگانه ثبت و داده های به دست آمده با استفاده از آزمون t مستقل و t وابسته تجزیه و تحلیل شد. نتایج نشان داد که مقدار افزایش هر دو هورمون تستوسترون و کورتیزول متعاقب یک مسابقه رسمی بسکتبال برای بازیکنان اصلی دو تیم که 70درصد از زمان بازی در مسابقه شرکت فعال داشتند، معنی دار بود ) 05 /0 p<) .اما تغییرات تستوسترون و کورتیزول در حین مسابقه با پیروزی و شکست ارتباطی نداشت ) 05 /0 p>). در نتیجه می توان گفت یک مسابقة رسمی با چالش های فیزیکی و روانی خاص رشتة بسکتبال، در افزایش چشمگیر هورمون های تستوسترون با آثار آنابولیکی قوی و کورتیزول سرمی با آثار کاتابولیکی در زنان ورزشکار موثر است. با در نظر گرفتن تغییرات فیزیولوژیکی متعاقب مسابقة بسکتبال، می توان به کسب نتایج مطلوب و حفظ سلامت ورزشکاران کمک کرد

پژوهش حاضر با هدف تعیین ارتباط بین ابعاد کمال گرایی ( اهداف و معیار های شخصی، نگرانی درباره اشتباهات، انتظارات والدین، انتقادات والدین، تردید نسبت به اعمال و سازماندهی ) با رفتار پرخاشگرانه خصمانه در زنان بسکتبالیست شهر اصفهان، انجام شد. جامعه آماری پژوهش را کلیه زنان بسکتبالیست شهر اصفهان به تعداد ۱۰۵ نفر تشکیل داده اند که از میان آنان تعداد ۸۰ نفر با استفاده از روش نمونه گیری در دسترس انتخاب شدند. ابزار های جمع آوری اطلاعات، شامل پرسش نامه های کمال گرایی فراست (FMPS) و پرخاشگری ورزشی بردمایر (BAAGI) بود. داده ها از طریق ضریب همبستگی پیرسون و تحلیل رگرسیون گام به گام تحلیل و نتایج نشان داد که بین نگرانی در مورد اشتباهات، تردید نسبت به اعمال و انتقادات والدین از میان ابعاد کمال گرایی با پرخاشگری خصمانه، رابطه منفی معنادار وجود دارد (۰۵/۰≥P). علاوه بر این، نتایج نشان داد که بعد نگرانی بیش از حد در مورد اشتباهات، به عنوان قوی ترین پیش بین پرخاشگری خصمانه می باشد که توانست ۲۳ درصد از واریانس پرخاشگری خصمانه را تبیین کند.