رویکرد شناختی-رفتاری

پژوهش حاضر با هدف ارزشیابی میزان تأثیر کارگاه های آموزش مدیریت خشم بر معلمان در ارتباط با دانش آموزان کم توان ذهنی طراحی و اجرا شد و این پژوهش از نوع شبه آزمایشی با طرح پیش آزمون- پس آزمون تک گروهی است. 31 معلم به روش نمونه گیری در دسترس از دو مدرسه ویژه کودکان کمتوانذهنی در تهران به طور داوطلبانه در این پژوهش مشارکت کردند. برنامه مدیریت خشم هفته ای یک بار، به صورت گروهی و به مدت هفت جلسه دو ساعته برای آزمودنی ها اجرا شد. شرکت کنندگان، مقیاس ارزیابی خشم معلم را قبل و پس از دوره آموزشی و همچنین به منظور پیگیری نه ماه پس از مداخله تکمیل کردند. نتایج تحلیل واریانس با طرح اندازه گیری مکرر نشان دهنده این بود که شدت خشم معلمان در موقعیت های خشم انگیز در ارتباط با دانش آموزان کم توان ذهنی به طور معناداری کاهش یافت. همچنین در مرحله پس آزمون نسبت به پیش آزمون استفاده از راهبردهای کنترل عصبانیت به لحاظ آماری افزایش ملاحظه پذیری داشته است؛ اما در مؤلّفه بیان بیرونی خشم تفاوت معناداری مشاهده نشد. یافته های پژوهش حاضر، همسو با نتایج پژوهش های دیگر تأییدی بر کارآیی مداخلات شناختی-رفتاری در کنترل خشم است.

مقدمه: کاربرد افراطی گوشی هوشمند به یک بحران نوظهور بدل شده است. از این رو پژوهش حاضر بر تدوین پروتکل رواندرمانی مبتنی بر رویکرد شناختی-رفتاری و اثربخشی آن بر درمان اعتیاد به گوشی هوشمند، احساس تنهایی و نظم جویی هیجانی تمرکز دارد. روش: بخش نخست این پژوهش به طراحی پروتکل درمانی مبتنی بر رویکرد شناختی-رفتاری اختصاص دارد. سپس، بر اساس یک طرح نیمه آزمایشی، 30 نوجوان دختر مبتلا به اعتیاد به گوشی هوشمند با روش نمونه گیری در دسترس انتخاب و به طور تصادفی به دو گروه آزمایش و کنترل تقسیم شدند. گروه آزمایش تحت 8 جلسه درمان قرار گرفت. مقیاس اعتیاد به گوشی هوشمند (SAS-SV)، پرسشنامه نظم جویی هیجانی ((ERQ و مقیاس احساس تنهایی ((UCLA به عنوان ابزار به کار برده شد. همچنین از تحلیل کواریانس تک متغیره (ANCOVA) و چند متغیره (MANCOVA) به منظور تحلیل داده ها استفاده شد. یافته ها: نتایج نشان داد که پروتکل روان درمانی مبتنی بر رویکرد شناختی-رفتاری علاوه بر درمان اعتیاد به گوشی هوشمند، منجر به کاهش قابل توجه احساس تنهایی و بهبود مهارت های نظم جویی هیجانی شده است. نتیجه گیری: پروتکل روان درمانی مبتنی بر رویکرد شناختی-رفتاری می تواند به عنوان یک راهبرد اثربخش در درمان اعتیاد به گوشی هوشمند به شمار آید و در عین حال احساس تنهایی را کاهش و منجر به تقویت مهارت های نظم جویی هیجانی گردد.

هدف: پژوهش حاضر با هدف اثربخشی آموزش گروهی مهارت های اجتماعی و ارتباطی با رویکرد شناختی - رفتاری بر سازگاری اجتماعی و تاب آوری تحصیلی دانشجویان دختر شاهد و ایثارگر دانشگاه های دولتی شهرستان شهرکرد در سال 97 انجام گرفت. جامعه آماری این پژوهش کلیه دانشجویان دختر شاهد و ایثارگر دانشگاه های دولتی شهرکرد در سال 1397-98 بودند. روش : طرح پژوهش نیمه آزمایشی به صورت پیش آزمون-پس آزمون-پیگیری با گروه کنترل بود. ابزار پژوهش شامل پرسشنامه سازگاری اجتماعی کالیفرنیا (1939) و پرسشنامه تاب آوری تحصیلی ساموئلز (2004) بود. مداخلات طی 10 جلسه 90 دقیقه ای برای گروه آزمایش اجرا شد. داده ها با استفاده از تحلیل واریانس اندازه گیری مکرر با استفاده از نرم افزار SPSS-22 تحلیل شد. یافته ها: نتایج نشان داد میانگین نمرات سازگاری اجتماعی و تاب آوری تحصیلی در گروه آزمایش، افزایش معناداری در مرحله پس آزمون نسبت به گروه کنترل داشته است. یافته های پژوهش حاکی از اثربخشی آموزش مهارت های اجتماعی و ارتباطی بر سازگاری اجتماعی و تاب آوری تحصیلی در دانشجویان شاهد و ایثارگر است و این تاثیر بعد از یک ماه و نیم ماندگار بود. نتیجه گیری : با توجه به افزایش سازگاری اجتماعی و تاب آوری تحصیلی دانشجویان باید به نقش آموزش مهارت های اجتماعی و ارتباطی به عنوان راهکاری برای بهبود سازگاری و تاب آوری تحصیلی بیشتر توجه شود.