عباس سام

 قرنهاست که هوش به عنوان یک ویژگی فردی پذیرفته شده است. یکی از آزمونهای پر طرفدار که با عنوان ضریب هوشی بیان می شود، در قلمرو ادراکی و عقلی قرار دارد. در بسیاری از مواقع، در این آزمونها بخش بزرگی از تجربه های انسان شامل احساسات، تمایلات و انگیزه های او کاملا" نادیده گرفته می شود. در سالهای اخیر، بر اساس تحقیقات انجام شده، عامل بهره روحی مورد توجه قرار گرفته است. بهره روحی از دو زیر مجموعه هوش شناختی که بیشتر جنبه ذاتی و ارثی دارد و هوش هیجانی که تا حد زیادی جنبه اکتسابی دارد، تشکیل شده است. مطالعه در فرایند چرخه هوش آموزش ارزیابی، به خصوص در حیطه علوم مهندسی و تغییر اساسی در روند پرورش و آموزش دانشجویان مهندسی یک ضرورت تلقی می شود. در مقاله حاضر سعی شده است تا ضمن توجه به نظریه های مختلف، راهکارهای عملی در بازبینی نظام آموزشی رشته های مهندسی و نحوه ایجاد تعادل در میزان هوش شناختی و هیجانی دانشجویان ارائه شود.

 آموزش مهندسان یک سیستم دو بعدی از تعلیم و تربیت است که نادیده گرفتن هر یک به ترتیب، به پرورش نیروی کار بهره وری مادی و معنوی منجر خواهد شد. بعد تربیتی آموزش، مهندس را قادر می سازد تا به بهترین نحو ارتباط بر قرار سازد، استدلال کند و بهترین تصمیمات را با در نظر گرفتن ضوابط اخلاقی و معنوی بگیرد؛ لذا، آموزش و مطالعه اخلاق مهندسی در قالب یک واحد درسی، دانش پژوهان را برای زندگی و آینده حرفه ای آماده خواهد ساخت. نیل به این مهم زمانی ممکن می شود که آموزش بر مبنای الگویی صحیح و منظم صورت گیرد. در مقاله حاضر الگویی سازمان یافته به منظور آموزش مؤثر اخلاق مهندسی و حرفه ای ارائه شده است. این الگو متشکل از چهار بخش: اهداف، سرفصلها، نحوه تدریس و نتایج مورد انتظار است که در چهار سطح تنظیم شده است. بخشهای چهارگانه یاد شده با ارتقای سطوح تدریس تغییر می کند و از مبانی اولیه و آشنایی با وظایف مهندسان به ارزیابیها و انتقادات اخلاقی تکامل می یابد.