حسن زریابی

انیمیشن از مهم ترین قالب های برنامه سازی تلویزیونی ایران است. گروه های سنتی متنوعی- بویژه کودکان و نوجوانان- به تماشای برنامه های شبکه های مختلفی چون پویا و امید می نشینند. در رقابت سخت بین شبکه های تلویزیونی صداوسیما و شبکه ها ی خارجی و رسانه های مختلف، انیمیشن هایی موفق می شوند که مخاطب خود را بهتر شناخته و تولیدات مفهومی خود را براساس نظرات آنها پایه ریزی کنند. هدف این پژوهش، سنجش نگرش کودکان ایرانی پیرامون ظاهر بصری شخصیت ها در انیمیشن تلویزیونی است. بر همین اساس، مؤلف با استناد به پاسخ پرسش نامه هایی که به مخاطبان کودک در سراسر ایران ارائه شد، این پژوهش را انجام داده است. جامعه آماری پژوهش، شامل کودکان پسر و دختر 6 تا 11 سال (مقطع ابتدایی سال های اول و دوم) در کشور بود. پرسش نامه ها نیز بر سنجش میزان علاقه مندی کودکان شاخص هایی مانند رنگ، لباس، مو، چشم و دیگر شاخص هایی از این قبیل متمرکز بود. کودکانی با تفاوت های فرهنگی- اجتماعی از پنج ناحیه کشور (ساری، مشهد، زاهدان، بندرعباس، یزد، سنندج و تبریز) به روش نمونه گیری تصادفی خوشه ای چندمرحله ای انتخاب شدند و با گردآوری پرسش نامه های حضوری و تجزیه وتحلیل داده ها به صورت توصیفی، این پژوهش از بین 1393 نفر فراوانی بین دختر و پسر به انجام رسید. علاقه مندی بیشتر کودکان ایرانی به رنگ های گرم، فضای بومی و سنتی، خطوط منحنی، منظم، اشکال پرداخت شده، اندام متوسط، قدبلند، ابروهای ناپیوسته، موهای روشن، چشم روشن شخصیت ها بود این ویژگی ها، شاخص هایی هستند که می توانند برای خلق برنامه های تلویزیونی، موردتوجه هنرمندان انیمیشن قرار گیرند تا براساس سلیقه مخاطبان، آثاری جذاب تولید کنند.