سهیل جعفری

هدف: پژوهش حاضر با هدف بررسی روان درمانی پویشی فشرده و کوتاه مدت (istdp) بر افسردگی، اضطراب سلامت و علائم جسمانی در بیماران بهبود یافته از کرونا انجام شد. روش: روش پژوهش نیمه آزمایشی با طرح پیش آزمون-پس آزمون و پیگیری با گروه کنترل بود. جامعه آماری این پژوهش شامل تمامی بهبود یافته گان کرونا دارای علائم روان شناختی مراجعه کننده به کلینیک تخصصی مشاوره و روانشناسی در شهر بهبهان در سال 1400 بود. از میان آن ها، 30 نفر به روش نمونه گیری در دسترس انتخاب و به صورت تصادفی در دو گروه آزمایش (15 نفر) و کنترل (15 نفر) گمارده شدند. گروه آزمایش روان درمانی پویشی فشرده و کوتاه مدت را به مدت 12 جلسه 90 دقیقه ایی دریافت کرد. در حالی که،گروه کنترل هیچ مداخله ای دریافت نکرد. هر دو گروه با استفاده از پرسشنامه های افسردگی (گلدبرگ1972،)، اضطراب سلامت(سالکوسیکس و همکاران،2002) علائم جسمانی(اسکات و کلووی،2003) در پیش آزمون و پس آزمون و پیگیری مورد ارزیابی قرار گرفتند. جهت تجزیه و تحلیل داده ها از تحلیل واریانس با اندازه گیری مکرر و آزمون تعقیبی استفاده شد. یافته ها: نتایج نشان داد که بین نمرات پس آزمون و پیش آزمون تفاوت معنی داری وجود داشت (05/0p<) و روان درمانی پویشی فشرده و کوتاه مدت توانست باعث کاهش معنی داری در علائم افسردگی، اضطراب سلامت و علائم جسمانی در افراد بهبود یافته از کرونا در گروه آزمایش گردد.