محمدمهدی شریفی نیا

تعاملات اجتماعی شاخص مهمی از کیفیت زندگی، سلامت، رفاه و خوشبختی شهروندان است و رضایت اجتماعی آن ها، رضایت از زندگی را به دنبال دارد. در حال حاضر اعتقاد بر این است که میزان تعاملات اجتماعی در شهرها در سال های اخیر کاهش یافته است و این موضوع بر سلامت جسمی و روانی شهروندان تأثیر منفی گذاشته است، بنابراین برنامه ریزان و طراحان شهری مجبور به ارائه راهکارهایی در جهت بهبود این وضعیت هستند. از سوی دیگر، این ساختار فیزیکی شهرها هستند که به عنوان بستری برای فعالیت های اجتماعی عمل می کنند و ارتباط مستقیمی با زندگی اجتماعی شهروندان دارند. در راستای عوامل مطرح شده، پژوهش حاضر هدف بررسی رابطه ساختار فیزیکی و کالبدی شهر با میزان تعاملات اجتماعی ساکنان آن را دنبال می کند. در این پژوهش از شاخص هایی برای ارزیابی دو معیار اصلی ساختار کالبدی محله های شهری و تعاملات اجتماعی استفاده شده است. نرم افزار GIS pro ساختار فیزیکی محله ها را بر اساس تراکم، ترکیب کاربری زمین، دسترسی به خدمات اصلی و دسترسی به ایستگاه های حمل و نقل عمومی مورد بررسی قرار می دهد. برای سنجش میزان تعامل اجتماعی ساکنین، پرسشنامه هایی جمع آوری و با استفاده از نرم افزار SPSS مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت و در نهایت رابطه این دو معیار و تأثیر آن ها بر یکدیگر بررسی شد. نتایج این تحلیل ها و بررسی های صورت گرفته بر روی شاخص های موردنظر، نشان دهنده همبستگی مثبت تعاملات اجتماعی با شاخص های تراکم و دسترسی به حمل ونقل عمومی است و با دیگر شاخص های ساختار کالبدی همبستگی معناداری ندارد.