لورنزو لاپورتا

ارتباط بین هم تیمی ها در ورزش های تیمی دارای ویژگی هایی است که می توان آن ها را با تجزیه و تحلیل شبکه های اجتماعی بررسی کرد. هدف مطالعه حاضر بررسی شاخص های عملکردی متمایزکننده پیروزی و شکست از طریق تحلیل شبکه اجتماعی در دو سطح میکرو (درجه مرکزیت، نزدیکی، میان گذری، بردار ویژه) و ماکرو (چگالی تیمی) بود؛ بر این اساس، 24 بازی تیم بسکتبال شیمیدر در رقابت های لیگ برتر بسکتبال ایران به صورت نمونه گیری دردسترس انتخاب شد. این تیم متشکل از 12 بازیکن با میانگین سن 24 و انحراف معیار 5 ± بود که براساس شماره پیراهن شناسایی شدند. نتایج به دست آمده در هفته های منجر به پیروزی یا شکست تفاوت معنا داری را بین شاخص های درجه مرکزیت (001/0 P=، 95/12= (5،66)F) و بردار ویژه (025/0 P=، 77/2= (5،66)F) نشان داد (05/0P<). در تحلیل چگالی شبکه های موفق و ناموفق تفاوت معنا داری بین شبکه های مختلف تیمی مشاهده نشد (05/0P>). همچنین درمورد نقش متمایز عملکرد موفق و ناموفق و تأثیر آن بر شبکه کلی تیمی نتایج نشان داد که تنها در شاخص درجه مرکزیت (001/0 P=،13/197= (2،69)F) اختلاف معنا دار بود. نتایج پژوهش حاضر نشان داد، در بسکتبال درجه مرکزیت به موفقیت عملکرد تیم کمک می کند؛ چراکه بازیکنان توپ را به بهترین پخش کننده تیم پاس می دهند و سپس آن بازیکن تصمیم می گیرد توپ را به سمت کدام بازیکن به بهترین شکل هدایت کند.