سوسن رامسری

مقدمه: دیابت نوع ۲ با افزایش گلوکز خون و مقاومت به انسولین همراه است. این مطالعه اثر ترکیبی تمرین تناوبی با شدت بالا و مکمل سیاه دانه بر گلوکز، انسولین و شاخص مقاومت به انسولین در رت های مبتلا به دیابت نوع ۲ را بررسی می کند.روش کار: روش این مطالعه به صورت نیمه تجربی طراحی شد. پس از یک هفته دوره سازگاری، تعداد ۴۰ سر رت به طور تصادفی در پنج گروه شامل کنترل سالم، کنترل دیابتی، تمرین، مکمل و تمرین+مکمل تقسیم شدند. برای القای دیابت، از تزریق درون صفاقی استرپتوزوتوسین به میزان ۵۰ میلی گرم به ازای هر کیلوگرم وزن بدن استفاده گردید. مداخله تمرینی شامل تمرین هوازی تناوبی با شدت بالا به مدت ۸ هفته بود. همچنین، عصاره سیاه دانه با دوز مؤثر ۴۰۰ میلی گرم به ازای هر کیلوگرم وزن بدن، در پایان هر جلسه تمرینی از طریق گاواژ به حیوانات گروه های مربوط داده شد. جهت تحلیل داده ها و مقایسه میانگین گروه ها، از آزمون آماری آنووا یک راهه استفاده شد.یافته ها: نتایج نشان داد سطوح سرمی گلوکز و شاخص HOMA-IR در گروه کنترل دیابت در مقایسه با گروه کنترل نرمال بالاتر و از نظر آماری این تفاوت معنی دار بود. نتایج همچنین نشان داد تمرین تناوبی با شدت بالا و مکمل سیاه دانه منجر به کاهش سطوح سرمی گلوکز، انسولین و شاخص مقاومت به انسولین در مقایسه با گروه کنترل دیابت گردید. همچنین مداخله تمرین تناوبی با شدت بالا و مکمل یاری با سیاه دانه موجب کاهش سطوح سرمی گلوکز، انسولین و شاخص HOMA-IR به سطح گروه کنترل نرمال گردید.نتیجه گیری: به طور کلی، نتایج این مطالعه حاکی از آن است که استفاده هم زمان از مداخلات ورزشی و تغذیه ای می تواند اثرات هم افزایی ایجاد کرده و در بهبود اختلالات متابولیکی مرتبط با دیابت نوع ۲ مؤثرتر از استفاده منفرد هر یک از این راهکارها باشد.