داوود صالح نیا

هدف: بهبود برند منابع انسانی و تصویر سازمانی ناشی از آن، کارکنان متعهد را شکل خواهد داد و نهایتا بهبود عملکرد سازمان، سهم بازار و جایگاه رقابتی را منجر خواهد شد. برند و شهرت منابع انسانی از جمله عوامل اصلی شکل دهی به مزیت های رقابتی پایدار برای سازمان ها می باشد. پژوهشگر در این تحقیق سعی داشته به تدوین مدل مدیریت برند منابع انسانی در اماکن ورزشی شمالغرب کشور بپردازد.روش شناسی: پژوهش حاضر از منظر هدف، کاربردی محسوب می شود. روش تحقیق مورد نظر توصیفی از نوع مطالعات علی است که بصورت میدانی به مرحله اجرا درآمد. در پایان این مرحله مدل مدیریت برند منابع انسانی در اماکن ورزشی شمالغرب کشور کشور تدوین شد. جامعه آماری شامل 1267 مدیر و کارکنان اماکن ورزشی (سالن، مجموعه ورزشی، استخر، استادیوم و ...) استان های آذربایجان شرقی، آذربایجان غربی و اردبیل می باشد. روش نمونه گیری این تحقیق تصادفی طبقه ای بوده و نمونه آماری با استفاده از جدول مورگان به تعداد 350 تعیین شد. در این تحقیق برای مدل سازی و بررسی آن از روش تحلیل مسیر استفاده شد. تجزیه و تحلیل ها توسط نرم افزار SPSS صورت پذیرفت. همچنین برای مدل سازی مدیریت برند منابع انسانی در اماکن ورزشی شمال غرب کشور از معادلات ساختاری با نرم افزار AMOS استفاده شد.یافته ها: بر اساس نتایج پژوهش سیاست ها، و اقدامات ذیل بر شکل گیری برند منابع انسانی تاثیرگذار است:  ارزش پیشنهادی استخدام، ارتباطات برند،  برند کارکنان، برند سازمان و محصولات.نتیجه گیری: مدیران اماکن ورزشی برای بهبود وضعیت مدیریتی خود باید به مولفه های مدیریت منابع انسانی توجه نمایند.

هدف: رویدادهای ورزشی، منبعی از سود، درآمد و آثار اقتصادی برای هر منطقه محسوب می شوند. هدف تحقیق حاضر، تعیین آثار اقتصادی ورود تیم تراکتورسازی تبریز به لیگ برتر فوتبال بر صنعت گردشگری استان آذربایجان شرقی بود.روش شناسی: این تحقیق از نوع توصیفیتحلیلی است و به شکل پیمایشی، با استفاده از پرسشنامه محقق ساخته بر اساس مدل اقتصادی ون بلارکوم اجرا شده است. جامعه و نمونه برابر و شامل 568 نفر بود. داده های حاصل شده ابتدا با روش های آمار توصیفی تنظیم و سپس از آزمون های ضریب همبستگی پیرسون، رگرسیون خطی (گام به گام) و کروسکال والیس در سطح 05/0=α استفاده شد.یافته ها: نتایج نشان داد که برگزاری مسابقات لیگ برتر فوتبال در استان، باعث افزایش تعداد توریست شده است و رابطه معنی داری را بین درآمد گردشگری ورزشی و صنایع هتلداری (29/0=r و 01/0>p)، حمل و نقل (147/0=r و 001/0=p)، حمل و نقل درون شهری (29/0=r و 01/0>p)، مواد غذایی (298/0=r و 01/0>p)، تعداد بازدیدکنندگان از اماکن دیدنی (11/0=r و 007/0=p) و نیز رونق خرید محصولات سوغاتی استان (2/0=r و 01/0>p) نشان می دهد. سهم اثر صنایع هتلداری، حمل و نقل هوایی و درون شهری، مواد غذایی، درآمد بازدید از اماکن دیدنی و خرید سوغاتی، به ترتیب 06/0، 04/0، 12/0، 10/0، 02/0 و 12/0 واحد بوده است. کل درآمد حاصل از گردشگری ورزشی، برای استان 31/2232 میلیون ریال بوده است، اما بین این درآمد و افزایش GDP استان رابطه معنی داری دیده نشد (02/2=X2 و 368/0=p).نتیجه گیری: بنابراین کوچک بودن سطح رقابت مورد نظر را می توان بهترین دلیل عدم رابطه معنی دار درآمد توریسم ورزشی بر افزایش GDP دانست.