محمد علیمرادیان

هدف از پژوهش حاضر، تبیین مدل رفتار نوآورانه در کارکنان فدراسیون های ورزشی جمهوری اسلامی ایران بود. پژوهش حاضر توصیفی پیمایشی و از نظر هدف در حیطه مطالعات کاربردی قرار دارد. جامعه آماری تحقیق شامل تمامی کارکنان فدراسیون های ورزشی ایران بود که تعداد 250 نفر به روش نمونه گیری تصادفی - طبقه ای به عنوان نمونه نهایی انتخاب شدند. ابزار گردآوری داده ها پرسشنامه محقق ساخته رفتار نوآورانه بود که داده ها توسط آن جمع آوری شدند. روایی صوری پرسشنامه با استفاده از نظر متخصصان و استادان این حوزه و روایی سازه آن با استفاده از تحلیل عاملی تأییدی مرتبه اول، تأیید شد. تجزیه وتحلیل داده ها با استفاده از روش های آزمون کایزر، مایر و الکین، کرویت بارتلت، تحلیل عاملی اکتشافی، تکنیک چرخش واریماکس، و تحلیل عاملی تأییدی از طریق نرم افزارهای 23 SPSS و 8.70 LISREL انجام گرفت. نتایج پژوهش نشان داد که وضعیت رفتار نوآورانه کارکنان را می توان در هفت مؤلفه طبقه بندی کرد که عبارت اند از: ظرفیت سازمانی رفتار نوآورانه، راهبرد رفتار نوآورانه در سازمان، محدودیت های رفتار نوآورانه، مشارکت در نوآوری سازمانی، نیازهای فردی در رفتار نوآورانه، ایده پردازی برای رفتار نوآورانه، مزایا و کارکردهای رفتار نوآورانه. با توجه به یافته های پژوهش به نظر می رسد، علاوه بر ابعاد دیگر رفتار نوآورانه مانند نیازهای فردی، ایده پردازی و مزایا و کارکردهای رفتار نوآورانه، می توان انتظار داشت که با تمرکز بر عامل ظرفیت سازمانی، رفتار نوآورانه یکی از زیربناها و پایه های کاربردی و اجرایی برای موفقیت و اثربخشی در فدراسیون های ورزشی باشد.