فیاض آقامحمدلو

پژوهش حاضر با هدف شناسایی و تحلیل عوامل مؤثر بر رضایت گردشگران از اقامتگاه های بوم گردی استان زنجان و بررسی الگوهای فضایی این عوامل از طریق داده های آنلاین انجام شده است. برای این منظور، داده ها از پلتفرم جاباما با استفاده از وب کاوی خودکار(n=59)  جمع آوری و تحلیل های آماری-فضایی انجام گردید. نتایج تحلیل رگرسیون چندگانه گام به گام نشان داد که مهم ترین پیش بینی کننده های رضایت گردشگران شامل موقعیت مکانی (β=0.372, p<0.01)، ارزش قیمتی (β=0.343, p<0.01) و تطابق اطلاعات (β=0.292, p<0.01)  هستند. علاوه بر این، تحلیل خودهمبستگی فضایی با استفاده از شاخص موران محلی نشان دهنده خوشه بندی های معناداری در توزیع فضایی رضایت گردشگران است؛ به طوری که اقامتگاه های نزدیک به جاذبه های شاخص مانند گنبد سلطانیه از بالاترین میزان رضایت برخوردارند. یافته ها نشان می دهد که این سه متغیر می توانند 69 درصد از تغییرات در رضایت گردشگران را تبیین کنند. نتایج این پژوهش می تواند به مدیران اقامتگاه های بوم گردی و سیاست گذاران کمک کند تا با بهینه سازی استراتژی های خدمات رسانی و قیمت گذاری، سطح رضایت گردشگران را افزایش داده و به توسعه پایدار گردشگری بوم محور در استان زنجان کمک کنند.

این پژوهش با هدف تحلیل فقر فضایی در مناطق روستایی استان زنجان با روش توصیفی  تحلیلی انجام شده است. تأثیر عوامل جغرافیایی، زیرساختی، و اجتماعی  اقتصادی بر توزیع فقر فضایی با استفاده از داده های سرشماری رسمی، تصاویر ماهواره ای، و طرح های بالادستی بررسی شد. تحلیل و انتخاب داده ها از طریق روش های آماری فضایی شامل مدل حداقل مربعات معمولی (OLS) انجام گرفت. مدل OLS به شناسایی رابطه بین متغیرهای مستقل، مانند ارتفاع و شیب و فاصله تا شهر، پرداخته و به تبیین تفاوت های محلی شاخص ها کمک کرده است. همچنین، با استفاده از شاخص درجه فقر فضایی (SRPDI) برای ارزیابی تأثیر شاخص ها بر فقر مکانی پرخته شد و سپس سنتز مؤلفه ها با استفاده از شاخص فقر فضایی (SPI) انجام و در نهایت خوشه بندی صورت گرفت. نتایج نشان داد که بیش از نیمی از سکونتگاه ها در ارتفاعات بالا و مناطق با شیب زیاد قرار دارند که دسترسی محدود به زیرساخت ها و منابع طبیعی را موجب شده است. علاوه بر این، میزان پایین سواد و کمبود جمعیت فعال شرایط اجتماعی نامطلوبی را در این مناطق ایجاد کرده است. یافته ها بر ضرورت رویکردهای چندبُعدی و سیاست های هدفمند برای کاهش فقر تأکید دارند. بهبود دسترسی به خدمات و توسعه زیرساخت ها و تقویت سرمایه اجتماعی از راهبردهای کلیدی پیشنهادی هستند. این پژوهش با شناسایی روابط پیچیده بین عوامل مختلف مبنایی علمی برای سیاست گذاری جهت توسعه پایدار و کاهش نابرابری های منطقه ای فراهم می آورد.