علی دهقان سیرزار

هدف از پژوهش حاضر تعیین رابطه بین سرمایه اجتماعی با خلاقیت در بین دانشجویان پسر تربیت بدنی دانشگاه شهید بهشتی مشهد است. پژوهش حاضر، توصیفی از نوع همبستگی بوده و جامعه آماری این پژوهش را کلیه دانشجویان تربیت بدنی پسر دانشگاه شهید بهشتی مشهد تشکیل می دهند که ۸۴ نفر از آنها با استفاده از نمونه گیری تصادفی به عنوان نمونه انتخاب شدند. ابزار گردآوری داده های پژوهش با استفاده از پرسشنامه 60 سوالی خلاقیت عابدی و پرسشنامه 28 سوالی سرمایه اجتماعی ناهاپیت و گوشال جمع آوری گردید و با استفاده از روش آماری ضریب همبستگی اسپیرمن یافته های پزوهش حاضر نشان داد میزان همبستگی بین سرمایه اجتماعی و خلاقیت با سطح معنا داری 01/0 در مجموع 68/0 و در دانشجویان تربیت بدنی ورودی 98، 99 و 1400 به ترتیب 64/0، 71/0 و 75/0 بود. نتایج پژوهش صورت گرفته نشان داد هرچه دانشجو معلمان سابقه بیشتری در دانشگاه پیدا می کنند از میزان خلاقیت آنها کاسته می شود و دانشگاه می تواند با تاکید بر ارزش ها و باورهای موجود در آموزش و پرورش و همسو نمودن اهداف فردی و سازمانی به افزایش خلاقیت دانشجویان کمک نماید و برنامه ریزان نیز نمی توانند ساختار و معیار افزایش خلاقیت دانشجو معلمان را بدون توجه به فرهنگ آموزش و پرورش پایه ریزی نماید لذا در صورتیکه مدیران نسبت به تقویت سرمایه اجتماعی اقدام نمایند، می توانند ضمن تقویت خلاقیت دانشجویان بستر مناسبی را جهت انتقال این روحیه در میان دانش آموزان نیز بوجود آورند.