ایلخان نوری

هدف از تحقیق حاضر، تدوین مدل کمی الگوی توانمندسازی ملی برنامه های آموزشی منجیان غریق است. پژوهش حاضر از نوع مدل سازی معادلات ساختاری (SEM) است. شرکت کنندگان متشکل از رؤسای هیئت های استانی، افراد متخصص در کمیته های تخصصی، مدرسان درجه 1 و ناجیان درجه 1 کشور بودند. نمونه پژوهش به تعداد 90 نفر به روش نمونه گیری در دسترس انتخاب شدند. به منظور گردآوری اطلاعات از پرسشنامه محقق ساخته استفاده شده است. روایی صوری و محتوایی آن توسط 11 تن از متخصصان ورزشی و روایی سازه آن با استفاده از تحلیل عاملی اکتشافی و تأییدی مورد بررسی قرار گرفت. تجزیه و تحلیل داده های تحقیق با استفاده از روش حداقل مربعات جزئی با نرم افزار Smart PLS انجام شد. نتایج آزمون مدل پژوهش نشان می دهد که از نظر نمونه های پژوهش، مؤلفه های فناوری، تجهیزات و امکانات و انگیزه شغلی به ترتیب با بارهای عاملی 830/0، 774/0 و 721/0 بیشترین تأثیر را بر توانمندسازی برنامه های آموزشی منجیان غریق دارند. مؤلفه ها ی نظارت و ارزیابی، رشد و توسعه و عوامل مدیریتی به ترتیب با بارهای عاملی 315/0، 254/0 و 235/0 دارای کمترین اثر بر توانمندسازی برنامه های آموزشی منجیان غریق هستند. با توجه به اینکه مؤلفه های فناوری، انگیزه شغلی و تجهیزات و امکانات دارای بیشترین تأثیر بر توانمندسازی برنامه های آموزشی هستند، پیشنهاد می شود با ارتقای زیرساخت های فناوری اطلاعات و ارتباطات، فراهم نمودن وسایل و تجهیزات امدادی و کمک آموزشی نجات غریق و افزایش حقوق پرداختی به منجیان زمینه پیشرفت برنامه های آموزشی ناجیان غریق فراهم شود.