سعیده رضوی

هدف: هدف از این پژوهش تحلیل اثر نقش های رسانه اجتماعی بر مشارکت ورزشی با میانجی انواع قابلیت های مشارکتی است.روش شناسی: روش تحقیق از نوع توصیفی - همبستگی بود. جامعه آماری پژوهش را شهروندان تهرانی شرکت کننده در رویدادهای ورزش همگانی سال 1396 شامل می شد. نمونه آماری براساس جدول مورگان 384 نفر برآورد گردید که به روش تصادفی انتخاب شدند. ابزار اصلی پژوهش شامل پرسشنامه محقق ساخته در مقیاس طیف لیکرت بود. روایی و پایایی ابزار ها بر اساس نظر متخصصان (15 نفر)، آلفای کرونباخ (89/0) و شاخص های برازش مدل مطلوب ارزیابی شد. از نرم افزار مدلسازی SmartPLS برای تحلیل داده ها و آزمون فرضیه ها استفاده شد.یافته ها: در بخش روابط مستقیم مشخص شد که نقش رسانه های اجتماعی به صورت مستقیم اثر مثبت و معنی داری بر نگرش ورزشی، تعاملات ورزشی، مصرف رسانه ای ورزشی و مشارکت ورزشی دارند. همچنین نگرش ورزشی، تعاملات ورزشی و مصرف رسانه ای ورزشی به صورت مستقیم اثر مثبت و معنی داری بر مشارکت ورزشی دارند. در بخش روابط غیرمستقیم آزمون سوبل نشان داد که نقش های رسانه اجتماعی با نقش میانجی نگرش ورزشی، تعاملات ورزشی و مصرف رسانه ای ورزشی اثر مثبت و معنی داری بر مشارکت ورزشی دارند.نتیجه گیری: براساس یافته های به دست آمده، می توان گفت که اثر غیر مستقیم رسانه (با میانجی نگرش، تعامل و مصرف) بسیار بیشتر از اثر مستقیم آن بر مشارکت ورزشی می باشد. از این رو رسانه ها بدون قابلیت تغییر نگرشی، تعاملی و مصرفی در محتوای خود نمی توانند اثرگذاری قابل توجهی داشته باشند.

هدف از این پژوهش، تحلیل اثر نقش شبکه های ارتباطی مجازی بر نگرش و مشارکت ورزشی شهروندان است. روش تحقیق از نوع توصیفی- همبستگی و جامعه آماری شامل کلیه شهروندان تهرانی شرکت کننده در رویدادهای ورزش همگانی سال 1396 بود. نمونه آماری براساس جدول مورگان 384 نفر برآورد گردید که به روش تصادفی انتخاب شدند. ابزار اصلی پژوهش شامل سه پرسشنامه محقق ساخته نقش های رسانه، نگرش ورزشی و مشارکت ورزشی بود. روایی و پایایی ابزار ها براساس نظر متخصصان (15 نفر)، آلفای کرونباخ (89/0) و شاخص های برازش مدل مطلوب ارزیابی شد. از نرم افزار مدلسازی smart pls برای تحلیل داده ها و آزمون فرضیه ها استفاده شد. یافته ها نشان داد که نقش های رسانه دارای اثر مستقیم، مثبت و معناداری بر مشارکت ورزشی (33/0) و نگرش ورزشی (83/0) هستند. نگرش ورزشی نیز اثر مستقیم، مثبت و معناداری بر مشارکت ورزشی دارد. (60/0)  در ارتباط غیر مستقیم مشخص شد که به صورت معنا داری 62 درصد از کل اثر متغیر نقش رسانه بر روی مشارکت ورزشی از طریق متغیر میانجی نگرش به ورزش پیش بینی می شود. براساس یافته های به دست آمده، می توان گفت که اثر غیر مستقیم رسانه (با میانجی نگرش) بسیار بیشتر از اثر مستقیم آن بر مشارکت ورزشی می باشد و رسانه ها بدون قابلیت تغییر نگرش در محتوای خود نمی توانند اثرگذاری قابل توجهی داشته باشند. از این رو، لازم است سازمان های متولی ورزش همگانی در تهران متناسب با تنوع طیف مختلفی از دیدگاه ها، نیازها و علایق ورزشی شهروندان به تولید و مدیریت محتوای رسانه ای و تبلیغی خود بپردازند.