علی رست

زمینه و هدف: گردشگری با رعایت اصول و مبانی مورد انتظار آن یکی از شاخص های توسعه اجتماعی و اقتصادی است. هدف این پژوهش، مطالعه جامعه شناختی و اولویت بندی شاخص های امنیّت اجتماعی در مناطق گردشگری شهر کرمانشاه است. روش شناسی: این مطالعه با رویکرد کمّی، روش توصیفی پیمایشی، ابزار پرسش نامه انجام و جامعه آماری 7681 گردشگر در سال 1401 شهر کرمانشاه که 360 نفر آنها با روش تصادفی در دسترس انتخاب شدند. برای تحلیل داده ها از همبستگی، تحلیل واریانس و رگرسیون و برای پردازش داده ها، از نرم افزار SPSS استفاده شد. یافته ها: نتایج نشان می دهد رضایت از حضور پلیس (80/45)، امنیّت جانی و مالی (52/31)، رضایت از برخورد ساکنان محلی (85/25)، امکانات رفاهی و بهداشتی (19/17) و امنیّت ارتباطی (54/15) به ترتیب پراهمیت ترین شاخص های امنیّت در مناطق گردشگری کرمانشاه از نظر پاسخگویان هستند. نتایج رگرسیون چندگانه نشان می دهد طبقه اجتماعی گردشگران (47/8 =T)؛ میزان درآمد (325/7 =T)؛ وضعیت تأهل (823/3 =T)؛ وضعیت شغلی (321/3 =T)؛ قومیت (740/2 =T) و جنسیت (085/2 =T) مقدار 545/0 امنیّت اجتماعی گردشگران را تبیین می کنند. نتیجه گیری: امنیّت گردشگران به مؤلفه هایی مانند رضایت از برخورد ساکنان محلی، امنیّت جانی و مالی، ارتباطی، میزان رضایت از حضور پلیس، امکانات رفاهی منطقه و امنیّت بهداشتی مربوط می شود و برنامه ریزی برای این مؤلفه ها با همکاری بین بخشی امکان پذیر است. لازم است شرایط مناسبی در کشور فراهم کنیم تا جایگاه خود را در جهان متناسب با ظرفیت هایی که در صنعت گردشگری داریم، به دست آوریم.