مهدی فاخر

هدف از تحقیق حاضر، بررسی تاثیر بازی های مبتنی بر مهارت حرکتی بنیادی بر مهارت های ادراکی حرکتی کودکان پسر 10 ساله بود. روش پژوهش، نیمه تجربی با طرح پیش آزمون-پس آزمون بود. تعداد 40 دانش آموز پسر ابتدایی به صورت نمونه گیری در دسترس انتخاب و به طور تصادفی در دو گروه تجربی بازی های مبتنی بر مهارت حرکتی بنیادی و کنترل قرار گرفتند. ابزارهای مورد استفاده در این تحقیق آزمون تبحر حرکتی بروینینکس– اوزرتسکی ویرایش 2 برای بررسی مهارت های ادراکی-حرکتی بود. در ابتدا شرکت-کنندگان پیش آزمون مهارت های برونینکس و اوزرتسکی ویرایش 2 را اجرا کردند. گروه بازی های مبتنی بر مهارت حرکتی بنیادی با مهارت های جابجایی و کنترل شی به مدت 8 هفته، 2 بار در هفته و هر جلسه 30 دقیقه تمرین کردند. در انتهای جلسات تمرینی، پس آزمون مهارت های بروینینکس– اوزرتسکی ویرایش 2 اجرا گردید. نتایج نشان داد که، گروه بازی های مبتنی بر مهارت حرکتی بنیادی در رشد مهارت های ادراکی حرکتی تاثیر معناداری داشتند، و در هر دو حیطه مهارت درشت و ظریف بهبود معناداری را ایجاد کردند. بنابراین، بر اساس یافته های این تحقیق، با توجه به اهمیت بالای مهارت های حرکتی بنیادی در رشد همه جانبه کودکان، می توان از بازی های مبتنی بر مهارت حرکتی بنیادی برای بهبود رشد حرکتی بهره برد.

هدف از انجام این تحقیق بررسی مقایسه و رابطه هوش هیجانی و بهزیستی روان شناختی در کارکنان نظامی ورزشکار و غیرورزشکار شیراز بود. روش تحقیق در این پژوهش، توصیفی و از نوع پیمایشی می باشد که به صورت میدانی اقدام به جمع آوری داده های تحقیق شد. نمونه آماری آن شامل 200 کارمند مرد بود که از بین کارکنان نظامی شهر شیراز از طریق جدول مورگان انتخاب شدند. ابزار مورد استفاده در این تحقیق پرسشنامه هوش هیجانی شات (1998) و پرسشنامه بهزیستی روانشناختی توسط ریف (1994) بود. آزمون های آماری مورد استفاده در این تحقیق تحلیل واریانس چند متغیره جهت مقایسه ورزشکاران و غیر ورزشکاران و همبستگی پیرسون و رگرسیون جهت بررسی ارتباط و پیش بینی متغیر های تحقیق بود. نتایج این تحقیق نشان داد که بین ورزشکاران و غیرورزشکاران در هوش هیجانی و بهزیستی روانشناختی و مولفه های آن ها تفاوت معناداری وجود دارد، که کارکنان ورزشکار در هوش هیجانی و بهزیستی روانشناختی و مولفه های آن ها از کارکنان غیر ورزشکار بهتر بودند. همچنین نتایج نشان دهنده ارتباط معنادار بین برخی از ابعاد بهزیستی با هوش هیجانی در بین ورزشکاران و غیرورزشکاران بود و همچنین بهزیستی روانشناختی پیش بینی کننده خوبی برای هوش هیجانی و مولفه های آن در ورزشکاران و غیرورزشکاران بود. بنابراین، با توجه به نتایج بدست آمده پیشنهاد می شود که کارکنان غیرورزشکار جهت بهبود ویژگی های روانشناختی خود به فعالیت بدنی تشویق شوند.