حسن راغفر

مقدمه: دوران کودکی آسیب پذیرترین مرحله زندگی است و رفاه و بهزیستی کودک به طور مستقیم یا غیرمستقیم از وضعیت غذایی خانوار متأثر می شود و شرایط تغذیه ای در هر خانواری، عاملی مؤثر در تضعیف یا تقویت رابطه فقر و سلامت است. نظر به اهمیت اندازه گیری شاخصها ی فقرغذایی در اطلاع رسانی به برنامه ریزان نسبت به اثرات توزیعی راهبردهای سیاستی و نیز رفاه خانوار و کودک، هدف مقاله حاضر محاسبه و تحلیل روند فقر غذایی خانوارهای ایرانی دارای کودک طی دوره زمانی 1363-1391 است. روش: این تحقیق از جمله مطالعات این روند است که با استفاده از داده ها ی پیمایش هزینه- درآمد خانوارهای کشور به بررسی جریان فقر غذایی خانوارهای دارای کودک در کشور با رویکرد داده ها ی شبه ترکیبی (با استفاده از کالری غذایی خانوار و استفاده از شاخص فقر «فوستر، گریر، توربک») در دوره زمانی 1363-1391 پرداخته است. برای انجام محاسبات از نرم افزارهای Stata11 و Excel بهره گرفته شده است. در ضمن با تقسیم بندی دوره کودکی به چهار دوره سنی، فقر غذایی خانوارهای دارای کودک کشور در این گروهها مورد بررسی قرار گرفته است. یافته ها : در اغلب گروهها ی سنی، نرخ و شدت فقر غذایی در سال 1368 بالاترین مقدار را داشته است. همچنین، فقر غذایی گروه سنی 0-5 ساله در سال ورود 1368 روندی کاهشی داشته است، اما این روند در سالها ی دیگر ورود این گروه سنی به مطالعه با نوساناتی همراه بوده است. همچنین، در مقایسه گروهها ی سنی، نرخ فقر غذایی در خانوارهای دارای کودک گروه سنی 0-5 ساله پایین تر از سایر گروهها ی سنی بود. بحث: به طور کلی فقر غذایی در همه گروهها ی سنی بالا، با نوسانات زیادی همراه بوده است. در اغلب گروهها ، نرخ و شدت فقر غذایی در دوره برنامه اول توسعه بالاترین مقدار را داشته است. با این که روند فقر تغذیه در اغلب گروهها در سالها ی انتهای مطالعه کاهشی بوده است اما همچنان میزان فقر غذایی بالاست. یافته ها ی تحقیق می تواند دلالتها یی برای سیاستگذاران پیرامون اتخاذ سیاستها ی کارا و مؤثر در زمینه رفاه کودکان در پی داشته باشد