محمدرضا مانیفر

محققان در این تحقیق، با نگاه دیگری به شیوه های برنامه سازی و استفاده از روش کیو، پنج ذهنیت متفاوت دست اندرکاران را درباره جایگاه، رسالت و مسئولیت اجتماعی صدای جمهوری اسلامی ایران شناسایی کرده اند. ذهنیت یک؛ با تأکید بر جایگاه مهم عوامل درون سازمانی در دروازه بانی مطالب و اعتقاد به عینی گرایی نسبی بیشتر متمایل به ملت، مسئولیت اجتماعی صدای جمهوری اسلامی را اجتناب از عوام فریبی، مبارزه با فرهنگ استعماری غرب و انحراف های دینی و مذهبی در جامعه می داند. ذهنیت دو؛ با تأکید بر جایگاه مهم عوامل برون سازمانی در دروازه بانی مطالب و اعتقاد به عینی گرایی نسبی بیشتر متمایل به حکومت، مسئولیت اجتماعی صدای جمهوری اسلامی را حمایت بدون استثنا از سیاست ها و برنامه های ارکان آن می داند. ذهنیت سه؛ با اعتقاد به عینی گرایی مطلق، شیوه عینی تشریحی انتقادی را بر سایر شیوه ها ترجیح می دهد و مسئولیت اجتماعی صدای جمهوری اسلامی را انعکاس بی کم وکاست واقعیت ها و تشریح و تحلیل رویدادها، در استقلال کامل از خواست دیگران (چه حکومت و ملت) می داند. ذهنیت چهار؛ گرچه به ظاهر شیوه عینی توسعه ای را ترجیح می دهد، اما به دلیل اینکه به داشتن روحیه انتقادگری به عنوان یک الزام بی توجه است، به شیوه عینی شبه توسعه ای اعتقاد دارد و مسئولیت اجتماعی صدای جمهوری اسلامی را از زاویه آن می بیند و ذهنیت پنج نیز گرچه به ظاهر شیوه توسعه ای را ترجیح می دهد، اما به خاطر بی توجهی به الزام های آن، مانند تأمین استقلال حرفه ای و امنیت شغلی برنامه سازان و همچنین، برنامه سازی بر مبنای نظریه رسانه های توسعه بخش، به شیوه شبه توسعه ای اعتقاد دارد و مسئولیت اجتماعی صدای جمهوری اسلامی را چیزی فراتر از آن نمی داند.