حامد برهانی

مقدمه: هدف از پژوهش حاضر بررسی رابطه بین مواجهه با مرگ بیماران مبتلا به کرونا، احتمال ابتلای خود و خانواده به کرونا، رضایت شغلی و قضاوت اخلاقی در شرایط غیرقطعی با در نظرگیری نقش میانجی گری اضطراب بود. روش: پژوهش حاضر از مطالعات همبستگی و تحلیل مسیر بوده و نمونه گیری در بازه ی زمانی خرداد ماه سال 1399 طی نخستین پیک کرونا به روش در دسترس صورت گرفته است. در این تحقیق 190 نفر از کادر درمان شاغل در بیمارستان های مرتبط با کرونا به پرسشنامه های سناریوهای تصمیم گیری اخلاقی غیرقطعی (کریستنسن، فلکساس، کالابرسه، گوت و گومیلا، 2014)، مرتبط با احتمال ابتلا به کرونا (هایلند و همکاران، 2020)، مواجهه با مرگ بیماران (موشوا و همکاران، 2021)، رضایت شغلی (آفولانی و همکاران، 2021) و اضطراب کرونا (بنهام، 2021) پاسخ دادند. داده ها با استفاده از آزمون همبستگی و تحلیل مسیر با استفاده از نرم افزارهای SPSS و AMOS تحلیل شد. یافته ها: همبستگی مثبت میان فایده گرایی و اضطراب (001/0 > p)، مشاهده ی مرگ (001/0 > p) و تخمین از احتمال ابتلای خود به کرونا (001/0 > p) و همچنین رابطه ی معکوس میان فایده گرایی و رضایت شغلی بود (01/0 > p). همچنین در نتایج این پژوهش اضطراب رابطه ی بین تخمین از احتمال ابتلا به کرونا و فایده گرایی را به طور کامل میانجی گری می کرد (01/0 < p)، اما در سایر روابط چنین نقشی نداشت. نتیجه گیری: این یافته ها نشان می دهد که شرایط مرتبط با کرونا می تواند، منجر به آثار شناختی و روانشناختی بر کادر درمان شده و به تبع آن بر قضاوت اخلاقی آن ها و نگرش آن ها به تخصیص خدمات اثرگذار باشد.