نگار مفاخری

مقدمه و هدف پژوهش: هدف کلی تحقیق حاضر تعیین رابطه مهارت های مذاکره بر نفوذ اجتماعی و موفقیت کارکنان می باشد. روش پژوهش: روش تحقیق توصیفی- همبستگی بود. جامعه آماری را کلیه کارکنان اعم از زن و مرد تشکیل می دادند که تعداد آنها 75 نفر بود که به روش تمام شماری انتخاب شدند. ابزار جمع آوری اطلاعات سه پرسشنامه که شامل مهارت های مذاکره توسط پیره (1981) و پرسشنامه نفوذ اجتماعی یوکل (2003) و پرسشنامه موفقیت سازمانی مقیمی (1388) بودند. که ضریب پایایی آنها با استفاده از ضریب آلفای کرونباخ به ترتیب 89% و83% و 72% بود. برای توصیف داده ها از شاخص های آماری توصیفی و استنباطی شامل آزمون همبستگی پیرسون، تحلیل واریانس، آزمون رگرسیون، آزمون فریدمن از نرم افزار spss 22 و لیزرل استفاده شد. یافته ها: یافته ها نشان داد بین مهارت ها و سبک های مذاکره با نفوذ اجتماعی و موفقیت سازمانی ارتباط مثبت و معناداری وجود دارد. بالاترین رتبه مربوط به مولفه سبک واقع گرایی و کمترین رتبه مربوط به مولفه سبک شهودی می باشد به این معنا که شاخص سبک واقع گرایی بیشترین اهمیت و سبک شهودی داده می شود. نتیجه گیری: بنابراین به نظر می رسد هرچه سطح مهارت های مذاکره بیشتر  باشد سطح موفقیت سازمانی و نفوذ اجتماعی بیشتر خواهد شد.