داوود افتخاری

هدف از این مطالعه بررسی اثرات واقعیت درمانی بر روی تنظیم هیجان و خودکنترلی ورزشکاران جودو بود. پژوهش از نوع شبه آزمایشی و پیش آزمون– پس آزمون می باشد. به این منظور، 50 جودوکار با دامنه سنی 25-18 سال به به روش تمام شمار و به طور تصادفی در دو گروه آزمایشی (25نفر) و گروه گواه (25 نفر) گمارده شدند. برای جمع آوری داده، پرسشنامه های تنظیم هیجان گارنفسکی و همکاران (2001) و کنترل هیجان تانجی و همکاران (2004) مورد استفاده قرار گرفتند. نتایج تحلیل واریانس چند متغیره با اندازه گیری های مکرر (MANOVA) نشا ن داد که گروه آزمایش در رابطه با تنظیم هیجان و خود کنترلی نسبت به گروه گواه به طور معناداری عملکرد بهتری داشت. یافته های تحقیق موثر بودن آموزش واقعیت درمانی را تصدیق کرد. با توجه به نتایج پژوهش، به نظر می رسد آموزش مفاهیم واقعیت درمانی می تواند موجب بهبود تنظیم هیجان و خودکنترلی برای دستیابی به موفقیت های ورزشی شود.