سهیلا شهرستانی

سواد مالی فراتر از درک مفاهیم مالی است. افراد در مورد مسائل مالی باید به سواد مالی نسبی برسند و می توانند با به کارگیری دانشی که بدست آوردن، تصمیمات مالی معقولی بگیرند. هدف از انجام این پژوهش بررسی تاثیر سواد مالی ذهنی و عینی بر رفتار مخاطره آمیز مالی با نقش تعدیلی استرس مالی است. روش تحقیق از لحاظ هدف کاربردی، از لحاظ روش میدانی و از جهت شیوه گردآوری داده ها توصیفی – پیمایشی می باشد. جامعه آماری پژوهش شامل دانشجویان شهرستان یزد است. حجم نمونه با فرمول کوکران تعیین و تعداد 584 پاسخ قابل قبول جمع آوری گردید. برای سنجش متغیرهای سواد مالی ذهنی (2 گویه) و عینی (5 گویه) از پرسشنامه لوساردی و همکاران (2010)، سنجش رفتار مخاطره آمیز مالی (5 گویه) و استرس مالی (5 گویه) به ترتیب از پرسشنامه شیائو و همکاران (2011) و لیم و همکاران (2014) استفاده شده است. تمام پرسشنامه ها دارای طیف 5 گانه لیکرت می باشد. با بهره گیری از روش معادلات ساختاری و نرم افزار PLS3 تجزیه و تحلیل داده ها انجام پذیرفت. نتایج حاکی از آن بود که و سواد مالی عینی و استرس مالی بر رفتار مخاطره آمیز مالی تاثیر مثبت و سواد مالی ذهنی بر رفتار مخاطره آمیز مالی تاثیر معکوس و معنی داری دارد. همچنین استرس مالی به عنوان متغیر تعدیلی بر رابطه بین سواد مالی ذهنی و رفتار مخاطره آمیز مالی تاثیر معکوس و بر رابطه سواد مالی عینی و رفتار مخاطره آمیز مالی تاثیر مثبت و معنی داری دارد. بر اساس نتایج تحقیق می توان گفت هرچقدر افراد سطح دانش و سواد مالی خود را افزایش دهند کمتر رفتارهای مخاطره آمیز در زمینه مالی از خود بروز داده و استرس کمتری تحمل می کنند.

هدف این پژوهش بررسی تأثیر گزارشکری مالی اینترنتی بر شهرت و عملکرد بازار در شرکت های پذیرفته شده در بورس اوراق بهادار تهران است. در این پژوهش شرکت های تولیدی پذیرفته شده در سازمان بورس اوراق بهادار تهران در دوره سه ساله از ابتدای سال 1398 لغایت انتهای سال 1400 به عنوان جامعه آماری پژوهش، در نظر گرفته شده است. نمونه مورد بررسی پژوهش، شامل 110 شرکت می باشد که از طریق روش حذفی سیستماتیک انتخاب شده است. جهت آزمون فرضیه های پژوهش از روش همبستگی بین متغیرها و معادلات رگرسیون چند متغیره از طریق روش پنل دیتا استفاده شد. نتایج حاصل از آزمون فرضیه حاکی از این است که گزارشکری مالی اینترنتی بر شهرت شرکت ها تأثیر معنادر دارد و همچنین در این پژوهش گزارشکری مالی اینترنتی بر عملکرد شرکت ها اعم از ارزش افزوده بازار، نسبت P/E ، QT ، هزینه سرمایه و نرخ بازده سهام نیز تأثیر معنادار دارد.

گزارشگری پایداری شرکت ها، ره آوردهای اقتصادی، اجتماعی و محیطی شرکت است که نشان می دهد یک واحد تجاری با در نظر گرفتن این مسائل، چگونه طرح های توسعه خود را در آینده اجرا می کند. برای همین سیاست های گزارشگری پایداری شرکت ها به عنوان بخش مهمی از راهبردهای شرکت ها در نظر گرفته و در این راه شرکت های بزرگ معمولاً گزارشات پایداری خود را به عنوان یک راهبرد شرکتی می پذیرند. همچنین خودشیفتگی، رفتار و نوع تصمیمات مدیران را تحت تأثیر قرار می دهد و ترکیبی از ویژگی های مهم شخصیتی از قبیل خود بزرگ بینی در عین شکنندگی، اشتغال ذهنی در مورد موفقیت، احساس محق بودن، مورد تحسین واقع شدن، تخیلات مربوط به قدرت زیاد، زیبایی و موفقیت، حساسیت زیاد به انتقاد و تمایل به بهره کشی از دیگران در روابط بین فردی می باشد. هیأت مدیره ها معمولاً افرادی هستند که حق کنترل، سیاست گذاری های کلان، نظارت و حاکمیت بر یک شرکت را دارا هستند. این افراد سلامت شرکت را در حوزه های مختلف مثل عملکرد مالی مناسب، تناسب فرآیندها، اقدامات و قانونی بودن فعالیت های سازمان با هدف پیشبرد سازمان تضمین می نمایند. در این تحقیق به بررسی تأثیر خودشیفتگی و ویژگی های مدیران بر سطح افشای گزارشگری پایداری شرکت های پذیرفته شده در بورس اوراق بهادار تهران پرداخته شده است. جهت آزمون فرضیه ها از روش همبستگی بین متغیرها و معادلات رگرسیون چند متغیره از طریق روش پانل دیتا استفاده شده است. جامعه آماری تحقیق، کلیه شرکت های تولیدی پذیرفته شده در سازمان بورس اوراق بهادار تهران از ابتدای سال 1395 لغایت انتهای سال 1399 می باشد و نمونه مورد بررسی تحقیق، مشتمل بر 191 شرکت که با استفاده از روش حذفی سیستماتیک انتخاب گردیده است. نتایج پژوهش حاکی از آن است که خودشیفتگی مدیران، تحصیلات هیأت مدیره، مالکیت هیأت مدیره، ثبات هیأت مدیره و غیر موظف بودن هیأت مدیره بر سطح افشای گزارشگری پایداری تأثیر معنادار دارند؛ اما اندازه و جلسات هیأت مدیره بر سطح افشای گزارشگری پایداری تأثیر معناداری ندارند.

هدف: امروزه، سازمان ها جهت موفقیت و دستیابی به پایداری عملکرد مالی در شرایط رقابت جهانی نیاز به اجرای استراتژی نوآوری پشتیبانی شده توسط منابع انسانی ذی صلاح و فرآیندهای داخلی مناسب دارند؛ بنابراین،، پژوهش حاضر به بررسی نقش استراتژی نوآوری در شرکت های تولیدی فعال استان یزد در عملکرد مالی از طریق متغیرهای میانجی منابع انسانی و فرآیندهای داخلی می پردازد. روش شناسی پژوهش: روش پژوهش حاضر از حیث هدف، کاربردی و از لحاظ ماهیت و نحوه گردآوری اطلاعات، توصیفی - پیمایشی است. جامعه آماری این پژوهش متشکل از مدیران مالی و سرپرستان ارشد حسابداری واحدهای تولیدی استان یزد بوده و برای انتخاب نمونه نیز از روش نمونه گیری در دسترس بهره گرفته شده است. در مجموع، تعداد 100 پرسشنامه قابل قبول جمع آوری و مورد تجزیه وتحلیل قرار گرفت. روایی محتوایی پرسشنامه ها باتوجه به نظرات خبرگان و روایی سازه با استفاده از ابزار تحلیل عاملی تاییدی و پایایی نیز به وسیله ضریب آلفای کرونباخ تایید گردید. تجزیه وتحلیل داده ها با به کارگیری تکنیک معادلات ساختاری و با استفاده از نرم افزارهای spss 21 و smart pls 3 انجام شده است. یافته ها: یافته های پژوهش نشان می دهد، استراتژی نوآوری تاثیر معنا داری بر منابع انسانی و فرآیندهای داخلی دارد؛ ولی تاثیر آن بر عملکرد مالی معنا دار نیست. از طرفی تاثیر فرآیندهای داخلی بر عملکرد مالی نیز معنا دار بوده ولی منابع انسانی بر عملکرد مالی تاثیر معناداری نداشته است. همچنین، نتایج حاکی از این است که استراتژی نوآوری از طریق منابع انسانی بر عملکرد مالی تاثیر نمی گذارد ولی از طریق فرآیندهای داخلی توانسته بر عملکرد مالی موثر واقع شود. اصالت / ارزش افزوده علمی: امروزه، تغییرات عمده ایجاد شده در فضای کسب وکار توام با رقابت، نقش مدیران را در مدیریت صنایع به منظور بهبود عملکرد سازمان برجسته ساخته است. به لحاظ نظری نیز نظریه اقتضایی با تبیین نقش طراحی سازمان از رابطه نوآوری و عملکرد حمایت می کند. بدیهی است نقش قابلیت منابع انسانی و فرآیند داخلی نیز دراین رابطه می تواند موثر باشد؛ لذا باتوجه به شکاف تحقیقاتی موجود در مطالعات پیشین، پژوهش حاضر به بررسی رابطه استراتژی نوآوری و عملکرد مالی با نقش میانجی منابع انسانی و فرآیند داخلی در سطح واحدهای صنعتی استان یزد به عنوان یکی از قطب های صنعتی کشور پرداخته است.

با توجه به اینکه امروزه سیاست های مربوط به عملیات شرکت ها، نگرانی های اجتماعی و زیست محیطی همگی به موضوع مهمی برای سرمایه گذاران شرکت هاو جامعه تبدیل شده است، مسئولیت یک مؤسسه به سهامداران آن شرکت محدود نیست و دربرگیرندة طیف گسترده ای است که امکان دارد در مکان های دور یا نزدیک به مکان فیزیکی شرکت، قرار گرفته باشند و همین امر منجر به این شده است که شرکت ها را به سوی انتشار گزارش گری پایداری هدایت کند. در واقع می توان گفت گزارش گری پایداری، نوعی گزارش عمومی است از عملکرد اقتصادی، محیطی و اجتماعی در رابطه با عملیات و محصولات و خدمات شرکت. به طوری که این گزارشات می تواند توجه جامعه، دولت ها، جوامع تجاری، دانشگاهیان و ذی نفعان را به خود معطوف کرده است. بر همین مبنا استراتژی های گزارش گری پایداری شرکت ها به عنوان بخش مهمی از سیاست های شرکت ها در نظر گرفته شده است، لذا در این راستا تبعاَ شرکت های بزرگ ترگزارشات پایداری خود را به عنوان یک استراتژی شرکتی؛ در نظر می گیرند. در پژوهش حاضر به بررسی تأثیر توانایی مدیریت بر سطح افشای گزارش گری پایداری در شرکت های پذیرفته شده در بورس اوراق بهادار تهران پرداخته شده است. جامعة آماری پژوهش، شرکت های پذیرفته شده در سازمان بورس اوراق بهادار تهران در دورة 5 ساله از ابتدای سال 1395 لغایت انتهای سال 1399 در نظر گرفته شده است. نمونة مورد بررسی پژوهش، شامل 191 شرکت می باشد که با استفاده از روش حذفی سیستماتیک انتخاب گردیده است. جهت آزمون فرضیه از روش همبستگی بین متغیرها و معادلات رگرسیون چند متغیره از طریق روش پنل دیتا استفاده شد. نتایج حاصل از آزمون فرضیه حاکی از این است که توانایی مدیریت بر سطح افشای گزارش گری پایداری شرکت ها در شرکت های پذیرفته شده در بورس اوراق بهادار تهران تأثیر معنی دار دارد.