مهدی قاسمی مروج

پژوهش حاضر با هدف بررسی مفهوم خودمراقبتی و مراقبه بر اساس منابع اسلامی انجام شد. روش این پژوهش کیفی، به شیوه توصیفی- تحلیلی بود. در بخش توصیفی مفاهیم مرتبط با خودمراقبتی بر اساس منابع اسلامی توصیف و در بخش تحلیلی مفاهیم به دست آمده تحلیل گردید. بر اساس یافته های پژوهش حاضر مراقبه از مفاهیم دینی است، که تأکید فراوانی نسبت به آن وجود دارد. در منابع دینی مراقبه همراه مفاهیم نفس و الله به کار رفته است که البته همراه واژه الله استعمال بیشتری دارد. در منابع دینی با دو مفهوم مراقبت از نفس که بیشتر از مفاهیم رصد، حراست و نظارت استفاده می شود، و مراقبت نسبت به حضور خدواند مواجه هستیم. مراقبه با مفاهیم متعددی به صورت ترادف و تضاد معنایی در ارتباط است. تنظیم رفتار نیازمند مراقبت بیرونی و دورنی است. مراقبت به وسیله عوامل بیرونی به تنهایی کافی نیست و خود مراقبتی ضروری است. خودمراقبتی در منابع دینی شامل مراقبت از نفس، بدن و مراقبت معنوی است. مراقبت معنوی از اهمیت بیشتری برخوردار است. هدف از خود مراقبتی در منابع دینی در کنار آرامش روانی و جسمی، رسیدن به کمالات وجودی است. 

پژوهش حاضر با هدف بررسی نقش میانجی مرزهای زوجینی خانواده در رابطه بین تعهد زناشویی و تمایزیافتگی زوجین انجام شد. روش پژوهش این تحقیق، توصیفی از نوع همبستگی بود و جامعه آماری شامل همه زنان و مردان متأهل شهر قم است. از جامعه آماری مذکور تعداد 210 نمونه به روش نمونه گیری تصادفی انتخاب شد. برای گردآوری داده های پژوهش از پرسشنامه های تعهد زناشویی آدامز و جونز (1997)، مرزهای زوجینی خانواده هوشیاری (1399) و پرسشنامه تمایزیافتگی خود اسکورن و فریدلندر (2003) استفاده شد و نتایج با به کار گیری روش های آماری ضریب همبستگی و روش بارون و کنی با استفاده از رگرسیون خطی تحلیل شد. یافته های پژوهش نشان داد: الف) بین تعهد زناشویی با مرزهای بیرونی خانواده رابطه مثبت و معنی داری وجود دارد؛ ب) بین تعهد زناشویی با تمایزیافتگی زوجین رابطه مثبت معنادار وجود دارد؛ ج) مرزهای زوجینی خانواده به صورت کامل در رابطه بین تمایزیافتگی خود و تعهد زناشویی، نقش میانجی دارد. بر اساس یافته های پژوهش، برای ارتقای سطح تعهدزناشویی، لازم است اصلاح و بهبود مرزهای زوجینی و تقویت تمایزیافتگی آنان مورد توجه قرار گیرد.