محبوبه راحی زاده

هر انسانی با آرمان ها و آرزوهایش زندگی می کند و در واقع همین نکته است که امید را زنده نگه می دارد و زندگی را تداوم می بخشد. از آنجا که دنیای معاصر پر است از دغدغه هایی که روح انسان را به پوچی و افسردگی سوق می دهد؛ لذا تفکر درباره آرمان شهر، می تواند التیامی بر دردها و نومیدی ها باشد. شاعران همواره جزء کسانی بوده اند که این تفکر را در شعرشان به خوبی ارائه کرده اند. شاملو، شاعر معاصر ایران، شاعری مبارز که درد اجتماعی، رؤیای جامعه آرمانی را در سر می پرورانده و شعرش نمایانگر رؤیای اوست. او برای توصیف جامع دل خواهش و به دست دادن ساختاری جهانی، به نظریه پردازان آرمان شهری شرق و غرب؛ چون فارابی توجه داشته است. بنابر مطالعه این پژوهش، مهم ترین شاخصه های ایدئولوژیکی شاملو، سعادت خواهی برای بشر، امید به نجات اجتماع و بهبود روابط انسانی با طبیعت، انسان و خداست. همچنین ساختار جامعه آرمان شهری او متشکل از شهروندانی است که عقلانیت دارند و به اخلاق و امنیت اجتماعی اهمیت می دهند. مالکیت در آن جنبه عمومی و همگانی دارد و جامعه ، بستری سالم برای تحقق عدالت و آزادی است.