آمنه مهری

هدف این تحقیق تعیین ارتباط بین مدل های ذهنی و نیازهای روانی با مسئولیت پذیری فردی و اجتماعی در فوتسال زنان بود. تحقیق حاضر میدانی و از نوع همبستگی بود. جامعه آماری تحقیق، شامل تمامی ورزشکاران فوتسالیست زن بود که تعداد 333 نفر به روش نمونه گیری تصادفی طبقه ای به عنوان نمونه تعیین شدند. ابزار پژوهش شامل سه پرسشنامه مدل های ذهنی(RSMMM)، نیازهای روانی (UPEQ)، مسئولیت پذیری فردی و اجتماعی (PSRQ) بود که روایی صوری پرسشنامه ها توسط اساتید و روایی همگرا و واگرای پرسشنامه ها نیز بررسی و تایید شد همچنین پایایی پرسشنامه ها با استفاده از آزمون آلفای کرونباخ و پایایی ترکیبی محاسبه شد و مورد تایید قرار گرفت. جهت تجزیه و تحلیل داده ها از مدل سازی معادلات ساختاری در نرم افزار Smart PLS نسخه سوم استفاده شد. نتایج نشان داد بین مدل های ذهنی با مسئولیت پذیری فردی، مدل های ذهنی با مسئولیت پذیری اجتماعی، نیازهای روانی با مسئولیت پذیری فردی، نیازهای روانی با مسئولیت پذیری اجتماعی و مدل های ذهنی با نیازهای روانی رابطه مثبت و معنی داری وجود دارد. همچنین نتایج نشان داد نیازهای روانی به عنوان یک میانجی در رابطه بین مدل های ذهنی و مسئولیت پذیری فردی و اجتماعی معنی دار است. همچنین مدل تاثیر مدل های ذهنی و مسئولیت پذیری فردی و اجتماعی با میانجی نیازهای روانی از برازش مناسبی برخوردار بود. در نهایت با توجه به اهمیت ورزش زنان به ویژه زنان فوتسالیست پیشنهاد می گردد در کنار توسعه حرفه ای بازیکنان با توسعه مسئولیت پذیری فردی و اجتماعی از طریق مدل های ذهنی و نیازهای روانی به ارتقای فرهنگ ملی و اسلامی نیز پرداخته شود.

توسعه ورزش زنان گامی به سوی توسعه ملی است. علاوه بر این به علت تاثیر ورزش زنان بر زندگی خانواده و اجتماع بیشتر مورد توجه دولت و مردم قرار گرفته است. هدف از این پژوهش بررسی گفتمان اصلی مدیران ورزشی در حوزه ورزش زنان بود. تحقیق از نوع توصیفی بود که با تحلیل کیفی و با رویکرد تحلیل گفتمان از سخنرانی و مصاحبه های 34 نفر از مدیران ارشد در حوزه ورزش و جوانان و کدگذاری آن در یک دوره 8 ماهه از فروردین تا دی ماه 1399 مورد بررسی قرار گرفت. داده های حاصل از مصاحبه و سخنرانی های مدیران کدگذاری و در قالب 19 مفهوم و 8 مقوله ی اعتدال، فرهنگ سازی، پرورش استعدادها، توسعه ورزش، کارایی ورزش، مدیریت پروری، افتخار آفرینی و الزامات ورزش طبقه بندی شد. بنظر میرسد مشارکت زنان در ورزش باعث خواهد شد تا آن ها به عنوان قانون گذاران، مدیران، مبارزان برای حقوق خود و رهبران سازمان های ورزشی تلاش کنند. بنابراین بسیار مهم است تا رسانه ها و مدیران ارشد در جایگاه خود با حمایت و وضع قوانین در جهت توانمندسازی ورزش بانوان گام های استوارتری بردارند.