هانی امامی سلوط

در این تحقیق مدلی برای یک زنجیره تامین حلقه بسته پایدار با در نظرگرفتن ملاحظات اقتصادی، اجتماعی و زیست محیطی به همراه ریسک ناشی از عدم قطعیت در پارامترها ارائه میگردد که برای مدلسازی این مسئله از برنامه ریزی تصادفی استفاده شده و همچنین با استفاده از مقیاس ارزش در معرض ریسک شرطی به اندازه گیری ریسک ها پرداخته میشود. هدف این مدل ماکسیمم کردن سود طراحی شبکه، کاهش نرخ بیکاری و افزایش فرصت های شغلی ناشی از احداث مراکزو مینیمم کردن کربن تولید شده حاصل از حمل و نقل های درون شبکه، مراکز تولید، بازیافت، تعمیر، تولید مجدد می باشد. از دیگر اهداف این مسئله می توان به مینیمم کردن ریسک ناشی از عدم قطعیت در هزینه حمل ونقل و تقاضای مشتری نیز اشاره نمود. در پایان جهت نشان دادن کارایی مدل، مثالی تحت شرایط قطعیت و عدم قطعیت با معیار اندازه گیری ریسک حل نموده و جوابهای بهینه پارتو آنها با هم مقایسه میگردد. نتایج این تحقیق بیانگر این مطلب می باشد که با افزایش ریسک، سود ناشی از شبکه زنجیره تامین کاهش یافته و جهت مواجه شدن با ریسک می بایست هزینه بیشتری را متحمل گردید.