زهرا پاشایی

اختلال حرکت کتف در بین ورزشکاران رشته های پرتاب بالای سر شایع بوده و میتواند ورزشکاران را مستعد آسیب های شانه کند. هدف از پژوهش حاضر تاثیر پست بازی بر بروز اختلالات حرکتی کتف و ثبات عملکرد کمربند شانه ای در بازیکنان زن حرفه ای والیبال بود. در این مطالعه توصیفی _ مقایسه ای، 125 زن والیبالیست حرفه ای به صورت هدفمند انتخاب شدند. آزمودنی ها بر اساس مشاهده اختلال حرکتی کتف در حین اجرای آزمون دیسکینزی کتف با وزنه، آزمون لغزش جانبی کتف کیبلر و ارزیابی ریتم کتفی_بازویی انتخاب شدند. برای اندازه گیری قدرت ایزومتریک و دامنه حرکتی از قدرت سنج دستی و گونیامتر استفاده شد. برای اندازه گیری ثبات عملکردی اندام فوقانی از دو آزمون Y و پرتاب توپ طبی استفاده شد. جهت تجزیه تحلیل داده ها از آزمون های آماری تحلیل واریانس یک طرفه، بونفرونی، کای _ اسکوئر و آزمون ضریب همبستگی پیرسون استفاده شد. نتایح این مطالعه نشان داد، بین میزان فراوانی اختلالات حرکتی کتف، در پنج پست بازی تفاوت معنی داری وجود دارد. علاوه بر این ارتباط معنی داری بین اختلالات حرکتی کتف و پست های بازی والیبال وجود داشت. ( 001/0 = P) الگوی حرکتی متفاوت در پست های بازی باعث تفاوت در نمره ثبات عملکردی و بکارگیری عضلات خاص در هر پست بر نسبت طول و قدرت عضلات تاثیر گذار بوده است. با توجه به نتایج این تحقیق انجام الگوهای حرکتی تکراری در ورزش والیبال در طولانی مدت باعث بر هم خوردن تعادل نسبت طبیعی قدرت، دامنه و ریتم در مفصل شانه شود.

     امروزه پیش بینی داده های هواشناسی برای برنامه ریزی های آینده در زمینه های طبیعی و انسانی از اهمیت بالایی برخوردار است. از جمله می توان به پیش بینی خشکسالی و سیل و... اشاره کرد که در این صورت می توان با برنامه ریزی مدون از خسارات احتمالی کاست. در این پژوهش، ابتدا با استفاده از مدل CLIMGEN و داده های هواشناسی (2009-1961)، ایستگاه سینوپتیک تبریز پیش بینی داده های هواشناسی سال های 2009-2000 انجام گرفت و با توجه به هدف تحقیق همبستگی بین این داده ها با داده های مشاهداتی در SPSS16 صورت گرفت. با توجه به همبستگی بین داده های مشاهداتی و شبیه سازی شده، سپس به پیش بینی داده های هواشناسی منطقه تبریز طی دوره 2040-2016 پرداخته شد. در نتیجه با استفاده از شاخص SPI جهت به دست آوردن ترسالی و خشکسالی ها در دوره مورد مطالعه و دوره شبیه سازی شده اقدام گردید. نتایج نشان می دهد که در دو دوره مورد مطالعه (2009-1961 و 2040-2016)، روند بارش رو به کاهش گذارده است و از طرف دیگر در دوره پیش بینی شده نسبت به دوره مشاهداتی ترسالی و خشکسالی ها رو به افزایش نهاده و از وضعیت نرمال فاصله گرفته است. برای سال2040 در منطقه مورد مطالعه با مدل گردش عمومی جو HADCM2 طبق سناریوی A1BAIM مدل سازی شد و از مدل MAGICC-SCENGEN برای ریز مقیاس نمایی داده های با قدرت تفکیک خروجی 5/2 در 5/2 مدل های گردش عمومی استفاده شد. نتایج حاصل از این مدل نیز حاکی از کاهش بارش و افزایش دما در منطقه مورد مطالعه می باشد.