سمانه میرزایی

هدف از پژوهش حاضر آینده نگاری راهبردی کارآفرینی در صنعت ورزش ایران بود. این تحقیق بر اساس هدف از نوع کاربردی و از نظر شیوه گردآوری اطلاعات از نوع آمیخته کیفی کمی است. تحقیق حاضر دارای پارادایم تفسیری و اکتشافی با رویکرد آمیخته (کیفی کمّی) است. مشارکت کنندگان پژوهش متخصصان کارآفرینی، کارآفرینی در ورزش، و استادان مدیریت بودند که به صورت هدفمند تا رسیدن محقق به اشباع نظری 20 نفر از آنان به عنوان نمونه تحقیق انتخاب شدند. تجزیه وتحلیل داده ها در قسمت کیفی به صورت کدگذاری مبانی نظری و مصاحبه های خبرگان انجام شد. بعد از مشخص کردن عناصر سیستم، شبکه روابط بین متغیرها تعیین شد و در ادامه شناسایی ساختار سیستم انجام گرفت. در مرحله بعد، ماتریس تحلیل ساختاری تشکیل شد و عناصر سیستم در آن جایگزین شدند و با توجه به قوانین تکنیک تحلیل اثرات متقابل به رابطه دودویی عناصر امتیاز داده شد. در قسمت کمّی عوامل مؤثر شناسایی و وارد ماتریس اثرات متقاطع در نرم افزار میک مک شدند و پس از استخراج عوامل کلیدی سناریوی آینده مطلوب کارآفرینی صنعت ورزش ایران تدوین شد. نتایج تحقیق نشان داد 10 عامل مشترک بین عوامل کلیدی تأثیرگذار و تأثیرپذیر وجود دارند و 30 وضعیت محتمل برای 10 عامل تعریف شد. در بخش سناریونویسی نیز 12 سناریو احتمال وقوع دارند که در این میان سناریوی اول مهم ترین و محتمل ترین سناریوی پیش روی توسعه کارآفرینی در صنعت ورزش ایران است.

مقدمه: حوادث آتش سوزی از دیرباز یکی از تهدیدات مهم برای انسان محسوب می شده و منجر به جان باختن و آسیب جسمی و روانی تعداد زیادی از افراد، از دست رفتن اموال و دارایی ها، و نیز آثار سوء اقتصادی بر دولت ها شده است. در سال های اخیر حوادث آتش سوزی به دفعات در کشور اتفاق افتاده است که یکی از تأثیرگذارترین این حوادث، حادثه آتش سوزی ساختمان پلاسکو می باشد. این مطالعه به منظور بررسی و تحلیل آمادگی و پاسخ خدمات پیش بیمارستانی به این حادثه انجام گرفته است. روش: این تحقیق یک مطالعه موردی است که در سال 1395 انجام شد. به منظور جمع آوری داده ها از مستندات و گزارشات موجود در پایگاه های خبری و انجمن های علمی، گزارش ملی حادثه و نیز مشاهدات عینی کارکنان پیش بیمارستانی حاضر در صحنه استفاده گردید. یافته ها: بر اساس آمار اورژانس تهران، تعداد کلی مصدومان 235 نفر بودند که شامل 180 مورد درمان سرپایی و 55 مورد انتقال به بیمارستان بود. از 55 مورد نیز یک نفر فوت شد و سایر مصدومان پس از درمان ترخیص گردیدند. مهم ترین عامل مصدومیت مشکلات تنفسی گزارش شد و غالب مصدومان نیز از کارکنان بخش عملیات آتش نشانی، جست وجو و نجات و آواربرداری بودند. کارکنان پیش بیمارستانی در منطقه امن مستقر نبودند و از وسایل و تجهیزات حفاظت شخصی به درستی استفاده نشد. به علاوه، توزیع مصدومان در مراکز درمانی نیز مناسب نبود. نتیجه گیری: در این حادثه فراخوان نیروها و تجهیزات بر اساس مشاهدات عینی بدون ارزیابی دقیق صورت گرفت. وجود رویکرد سنتی و غیرعلمی در برآورد میزان نیرو و تجهیزات مورد نیاز به دنبال بروز حادثه و نبود دستورالعمل مدون در این خصوص یکی از بزرگ ترین چالش های پاسخگویی خدمات پیش بیمارستانی می باشد