زهره زارع حسین زادگان

هدف: هدف این پژوهش مقایسه اثربخشی درمان هیجان مدار و واقعیت درمانی در کاهش نشانه های افسردگی و انعطاف پذیری کنشی زوجین با مشکلات زناشویی در زنان شهر تهران بود. روش پژوهش: پژوهش حاضر شبه آزمایشی با طرح پیش آزمون، پس آزمون و پیگیری با گروه گواه است. جامعه آماری 106 زوج مراجعه کننده به مراکز مشاوره شهر تهران در شش ماهه اول سال 1400 بودند که از پس از غربالگری با مقیاس افسردگی بک (2001) و انعطاف پذیری کنشی کانر و دیویدسون (2001)، 30 زوج (60 زن و شوهر) به صورت هدفمند انتخاب و در سه گروه مداخله درمان هیجان مدار (10 زوج)، درمان واقعیت درمانی (10 زوج) و گروه گواه (10 زوج) به صورت تصادفی کاربندی شدند. گروه آزمایشی زوج درمانی هیجان مدار بسته آموزشی جانسون (2012) را به مدت ده جلسه و گروه آزمایشی واقعیت درمانی بسته گلاسر (2003) را به مدت نه جلسه دریافت کردند و گروه گواه هیچ مداخله ای را دریافت نکرد و در لیست انتظار قرار قرار گرفت. داده ها با روش آماری تحلیل واریانس اندازه های مکرر مورد تحلیل قرار گرفت. یافته ها: نتایج نشان داد اثر بخشی درمانی هیجان مدار و واقعیت درمانی در بهبود افسردگی (74/55=F، 001/0=P) و انعطاف پذیری کنشی (18/76=F، 001/0=P) زوجین مؤثر بود و این تاثر در مرحله پیگیری پایدار گزارش شد. نتیجه گیری: با توجه به یافته های پژوهش می توان مدعی شد که اثربخشی درمان هیجان مدار و واقعیت درمانی دو روش موثر برای کاهش نشانه های افسردگی و انعطاف پذیری کنشی زوجین با مشکلات زناشویی در زنان است.

روش: پژوهش حاضر با هدف تعیین اثربخشی درمان متمرکز بر هیجان بر سرسختی روانشناختی و کیفیت خواب در افراد با سابقه بستری بدلیل کرونا بود. روش پژوهش: این پژوهش نیمه تجربی با طرح پیش آزمون، پس آزمون و پیگیری بود و جامعه آماری شامل افراد با سابقه بستری بدلیل کرونا در شهر چالوس بود که پس از غربالگری با پرسشنامه سرسختی کوباسا و مدی (1982) و پرسشنامه کیفیت خواب پیترزبورگ (1989) 30 نفر به روش نمونه گیری در دسترس انتخاب و در دو گروه آزمایش (15 نفر) گواه (15 نفر) 15 نفر بصورت تصادفی جایگزین شدند. شرکت کنندگان گروه آموزشی در هشت جلسه 90 دقیقه ای تحت مداخله درمان متمرکز بر هیجان جانسون (2012) قرار گرفتند و گروه گواه هیچ درمانی را دریافت نکردند. داده ها با استفاده از تحلیل تحلیل واریانس آمیخته بوسیله نرم افزار SPSS مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. یافته ها: نتایج تحقیق نشان داد مداخله درمان متمرکز بر هیجان در بهبود کیفیت خواب (18/9=F، 005/0=P) و سرسختی روانشناختی (66/4=F، 040/0=P) موثر بود و این تاثیر در مرحله پیگیری پایدار بود. نتیجه گیری: ضریب اتای تفکیکی نشان می دهد 7/24 درصد از تغییرات کیفیت خواب و 3/14 درصد از تغییرات سرسختی روانشناختی به وسیله متغیر گروه بندی تبیین می شود؛ بنابراین درمان متمرکز بر هیجان بر سرسختی روانشناختی و کیفیت خواب در افراد با سابقه بستری بدلیل کرونا موثر بوده است.