محمد حاجی هاشمی

مقدمه و هدف: تعیین رابطه هوش هیجانی، اختلال اضطراب فراگیر، مهارت های اجتماعی و خودکنترلی می باشد. روش شناسی: پژوهش کاربردی حاضر به روش توصیفی همبستگی با رویکرد رگرسیونی صورت گرفت. برای گردآوری داده ها از 4 پرسشنامه استاندارد هوش هیجانی شیرینگ، اختلال اضطراب فراگیر اسپیترز، مهارت های اجتماعی ایندربیتزن و فورستر، و خودکنترلی تانجی استفاده شد. پرسشنامه ها با توجه به کاربرد در پژوهش های پیشین از روایی مناسب برخوردار بوده و پایایی هر پرسشنامه نیز بر اساس ضریب آلفای کرونباخ به ترتیب برابر با (778/0)، (853/0)، (768/0)، و (773/0) سنجیده شد. نمونه گیری جامعه آماری از میان دانشجویان دانشکده علوم انسانی دانشگاه آزاد اسلامی واحد تهران شمال به صورت نمونه در دسترس و به روش نمونه گیری غیرتصادفی 120نفر انتخاب شدند و130 پرسشنامه در بین جامعه آماری توزیع گردید که در نهایت 129 پرسشنامه تکمیل و برگردانده شد. نتایج: یافته ها در دو مرحله تحلیل رگرسیون گام به گام و هم زمان میزان همبستگی متغیرها به هوش هیجانی را نشان دادند. در گام اول میزان خودکنترلی توانسته است درحدود 3/37 درصد تغییرات میزان هوش هیجانی را پیش بینی نماید و در گام دوم نیز متغیر میزان اختلال اضطراب فراگیر توانسته در حدود 2/44 درصد تغییرات هوش هیجانی را تبیین نمایند. نتیجه گیری: هوش هیجانی با اختلال اضطراب فراگیر و خودکنترلی رابظه و همبستگی معنادار دارد اما بین هوش هیجانی با مهارت های اجتماعی رابطه همبستگی ای از دیدگاه دانشجویان دانشکده علوم انسانی دانشگاه آزاد اسلامی تهران شمال وجود ندارد.