جعفر عطاری مقدم

اهداف قوانین بهداشت روان در کشورها برای حفظ حقوق انسانی و مدنی افراد مبتلا به اختلال روانی تدوین شده اند. در ایران در مجموعه قوانین موجود به صورت پراکنده قوانینی وجود دارد ، اما قانون بهداشت روانی مستقلی وجود ندارد. هدف از این طرح تدوین پیش نویس قانون بهداشت روان در ایران است. مواد و روش   ها پیش نویس قانون بهداشت روان طی سه مرحله تدوین شد. در مرحله اول تدوین کنندگان، منابع موجود درباره قوانین مدون داخلی و خارجی را مرور کردند و از بین قوانین بهداشت روان کشورهای دیگر، یکی را که به نظر از همه کامل تر بود، به عنوان نمونه و راهنما انتخاب کردند. پس از آن درباره موضوعات مختلف در جلسات گروهی از جنبه های مختلف بحث و تبادل نظر انجام شد و درنهایت با رعایت وجوه فرهنگی، پیش نویس اولیه تدوین شد. این پیش نویس برای تعداد زیادی از کارشناسان بهداشت روان کشور، سازمان ها و نهادهای دولتی و غیردولتی ارسال و نظر آنان جمع آوری و طبقه بندی شد. سپس موضوعاتی که بر سر آن ها اختلاف نظر بود، در یک کارگاه کشوری با حضور صاحب نظران مطرح و نظر آنان جمع بندی و پیش نویس اولیه ویرایش نهایی شد. در مرحله دوم در مرکز تحقیقات اخلاق و تاریخ پزشکی با حضور چند نفر از حقوق دانان، پیش نویس تدوین شده به مواد قانونی تبدیل شد و مجدداً همچون مرحله اول، نظر کارشناسی صاحب نظران حقوقی و مراجع قضایی و تعداد زیادی از مراکز دانشگاهی، سازمان های دولتی و غیردولتی جمع آوری شد. برای تصمیم گیری نهایی، نظرات مغایر در کارگاه دوم کشوری مطرح و آخرین اصلاحات لازم انجام و پیش نویس در 10 فصل و 112 ماده نهایی شد. در مرحله سوم بر اساس پیشنهاد دفتر حقوقی وزارت بهداشت، درمان و آموزش پزشکی متن تهیه شده بازنگری و پیش نویس در 6 فصل و 50 ماده خلاصه شد. نتیجه   گیری پیش نویس قانون بهداشت روان طی 8 سال در 6 فصل و 50 ماده تدوین شد. فصل های پیش نویس شامل تعاریف، بستری و درمان اجباری، روش های خاص درمانی، بیمار کیفری، گروه های ویژه و مقررات دیگر است .

هدف: هدف این مطالعه تعیین فراوانی مادام العمر اختلالات خلقی در بیماران مبتلا به مولتیپل اسکلروزیس (MS) بود. روش: 85 45) زن و 40 مرد( بیمار 18-65 ساله مبتلا به MS، به روش نمونه گیری ساده تصادفی انتخاب و با استفاده از مصاحبه بالینی نیمه ساختار یافته، بر اساس ملاک های DSM-IV ارزیابی شدند. برای تحلیل داده ها به تناسب، از آزمون های آماری خی دو و من- ویتنی استفاده شد. یافته ها: فراوانی مادام العمر اختلالات خلقی در بیماران مبتلا به MS، 34.5 درصد بود که از این میزان، 15.6 درصد به اختلال افسردگی طبقه بندی نشده، 8.2 درصد به اختلال دوقطبی نوع اول، 5.9 درصد به اختلال افسردگی عمده، 2.4 درصد به اختلال دو قطبی طبقه بندی نشده، 1.2 درصد به اختلال دیس تایمیک و 1.2 درصد به اختلال دو قطبی نوع دوم مبتلا بودند. نتیجه گیری: مجموع فراوانی اختلالات خلقی در مبتلایان به مولتیپل اسکلروزیس قابل توجه و سهم اختلالات دو قطبی بیش از انتظار است. از آنجا که بسیاری از این اختلالات قابل درمان می باشند، پزشکان می باید در تشخیص، درمان و پیگیری به موقع اختلالات روانپزشکی بیماران MS از آگاهی و حساسیت کافی برخوردار باشند.